Gabriel Garcia Marquez Alıntıları

“Yüz yaşıma geldim; her şeyin, evrendeki yıldızların bile yerlerinin değiştiğini gördüm, ama bu ülkede hiçbir şeyin değiştiğini görmedim daha,” diyordu.

Yaşamda gereksinim duyduğum tek şey,
beni anlayan birisi.

Belden yukarısı ruhun aşkı,
belden aşağısı da bedenin.

Ama Florentino Ariza, yıllar sonra, aynanın önünde saçlarını tararken keşfetti bu benzerliği; bir erkeğin babasına benzemeye başladığında yaşlanmaya başladığını da ancak o zaman anladı.

İnsanın adının kötüye çıkması, sağlığının bozuk olmasından da beter.

Ama halası, bir erkeğin gerçek karakterini anlamak için insanın çok şey görmüş olması gerektiğini söyledi.

Korku yılardır içindeydi, onunla birlikte yaşıyordu; bir gece kötü bir düşün ardından uyanıp ölümün, her zaman duyumsadığı gibi yalnızca sürekli bir olasılık değil, anlık bir gerçeklik olduğunun bilincine vardığından beri.

“Bir gülle anımsa beni,” demişti ona.

Ben seni, hepsinin genç ve güzel olduğu ve en iyisini ayırt etmenin kolay olmadığı bir kalabalığın içinden seçtim.

Yüreğini kolla, Aureliano,” dedi, “ölmeden çürüyorsun.”