Fyodor Mihayloviç Dostoyevski Alıntıları

Evet Liza, insan yaşamayı önce kendi öğrenmeli, sonra başkalarını suçlamalı!

Ayrıca bir durum daha acı veriyordu bana: Ne kimse bana benziyordu, ne de ben kimseye. "Ben tek başımayım, onlarsa birlik," diye geçiriyordum içimden, derin düşüncelere dalıyordum.

Ama ne var, biliyor musunuz: Bizim yeraltı insanını dizginde tutmak gerektiği inancındayım. Yeraltında kırk yıl sesini çıkarmadan oturmasına oturur da, yeryüzüne çıkınca konuşur, konuşur, konuşur…

çünkü ben ancak mert, beni anlayan, iyi yürekli birini sevebilirim…"

“Böylesine güzel bir gökyüzünün altında, bu kadar kötü insan nasıl yaşayabiliyordu?"

Derler ki, müzik güzelse, verdiği tat bütün duygulara ayak uydurur. Mutlu insan, melodilerde mutluluğu, hüzünlü insan hüznü bulur...

Tanrım! Bir anlık mutluluk! Koskoca bir ömürde az şey mi?..

Senin göğün hep berrak olsun!

Mutluluk ve neşe insanı nasıl güzelleştiriyor!

Evet, kitaplardan, hayallerden oluşan, içe kapanık ve fantastik bir dünyası vardı ve güçlü, derin bir dünyaydı bu.