guzyalnizi

17.12.2016
O şehir ,
sen vardın diye değil,
Biz vardık diye güzeldi.
Sokaklar sesimizle neşelenir ,
Kuşlar yüreğimizle kanat çırpardı.
Yıldızlar biz onları izlerdik diye parlardı.
Ve
Sisin örttüğü gecede
Balıkçı tekneleri bize göz kırpardı.
O şehir ,
Sen vardın diye değil,
Biz vardık diye güzeldi.
Güneş gülerdi o zaman .
O zaman güz yalnızlığı terk ederdi şehri.
Yalnız biz kalırdık; iki bardak çay kalırdı masada .
Gözlerimiz dalarken denize,
Yalnız biz kalırdık o şehirde .

Kendine güvenen üç adam
Ve aşka susamış üç kadın.
Günlerden bir gün üç adam,
Çıkmış karşısına üç kadının .

Olur demiş üç adam , olur sevdik biz üç kadını.
Derken zaman durur yürek yanaxr.
Ve sever üç kadın da üç adamı sebepsiz.

Seneler geçer , vakit yorgun bir kış gecesi.
Üç adam sever üç kadını , hepsi çok mutlu.

An gelir değişir yürek,
Ve üç adam cam gibi kırar ,
Pamuktan da narin üç yüreği.

Üç adam , biraz tedirgin kendinden şüpheli.
Ve üç kadın hem öfkeli hem kederli.
Sene geçer , vakit tamam bir yürek yangını her yer.
Üç kadın umutsuz ...
Ve herşeyi kaybeden üç adam pişman, sabaha karşı.

Üç adam , sevdiği belli belirsiz.
Ve üç kadın aşka direnen , zamana yenik.

An gelir , kaybeder cesareti üç adam.
An gelir gücüne güç, yüreğine acı katar üç kadın.

Zaman geçer , yaralıolsada iyidir artık yürek.
Üç adam pişman,
Üç kadın düşman...

Yazmak özgürleştiriyor ruhumu.
Mürekkebim bitene kadar değil yüreğim sönene kadar yazıyorum / yazacağım.
Esir olan kelimelerim özgürlüğüne kavuşuyor hece hece.
Yaşım kadar değil acım kadar yazıyorum/ yazacağım.
Yazmak gönlümün aynasıdır,
Bakıp bakıp yanacağım ya da umulmaz akşamlarda ansızın söneceğim.