Özlem

Bir şarkı insanı nerelere götürüyor bazen. Tam da böyle saatlerdi, mevsim bu mevsimdi. Uyanır inerdim taş merdivenlerden. Mavi demir kapı aralanmış olurdu. Bereketin eve davetiydi bu. Kuşların neşeli sesi süzülürdü avluya. Başımı dışarıya uzattığımda akşamdan suya bırakılmış çamaşırların leğende yıkanmayı beklediğini görürdüm. Yapışırdı genzime sabun esansı.

Siyah küçük kutudan TRT türküleri yükselirken henüz demlenmiş çayın kokusu karışırdı odaya. "Uyandın mı Huri kızım" derdi rahmetli dedem. Beyaz sakalları, masal prenseslerini kıskandıran sevecenliğiyle selamlardı beni. Dolardım kollarımı boynuna. Dedem kokardım. Yoğurduğu ekmek kızarırdı fırında, yanaklarım gibi. Eski fırıncıydı dedem. Öyle derdi.

Bazı yazlar eskide kaldı, bazı tatlı anlar gibi. Bazı manzaralar sadece hatıra şimdi.