Stabil
öyküye dönüşmek için birbirini kovalayan kelimelerin yolculuğu biraz.
...
sezen'in telâşı
18 Okuyucu
2 Beğeni
0 Yorum
Hangi ara uyudum hatırlamıyorum. Saat kaçtı, ne izliyordum, televizyon da açık kalmıştı. Hiç biri yok hafızamda. Ve yine aynı sahne; sabah olunca kahvaltı. Çayın suyunu koy, yumurtaları haşla, ekmekleri kızart. Belki, bazen menemen... Bugün bir değişiklik yapıp Sezen'i arasam, işi var mıdır acaba? Onunla konuşmadan bunu bilemeyeceğime göre..
- Alo, Sezen.
- .........
- İyiyim sen nasılsın? İşin yoksa bize gelsene diyecektim. Canım sıkkın. Sana anlatacaklarım var.
- .....................................
-- Hayır, hayır. Konu Ahmet Hamdi değil.
-- .............................
-- Patates kızartması seversin sen. Hadi menemen de yapıyorum., gecikme.
Sezen de olmasa kiminle paylaşırdım dertlerimi.
Çayın kokusu mutfaktan taşıp, salona ulaşıyordu. Sezen'nin de benden çok anlatacakları varmış meğer. Ne çok dinledim. Bitirdi başa sardı, tekrar, tekrar. Tamam dedim. Hep seni dinledim. "İşlerim var" deyip umursamaz bir şekilde ceketini giydi. Kitaplığıma uzanıp ceketinin cebine uygun bir kitap seçti. "Bu aralar kendine dikkat et, çok Sezen dinleme" dedi. Şiir burnunu kıvırdı benim yerime. Alacaklı gibi çayını içti ve bütün enerjimi peşinden sürükleyip gitti.
Demini almış çayımla birlikte balkona çıktım. Temiz havayı içime doyasıya çektim. Mutfağın dağınıklığı, banyonun kirli çamaşırlarla dolu sepeti, çöpler, yerler... Görende bu evde üç aile yaşıyor der. Umrumda değildi hiç biri. Çayımı dudaklarıma değen tozlarına ulaşana kadar içtim. Herşeyi dibine kadar yaşamalı insan. Ben de bir dipteydim. Bunun farkındaydım. Bilgisayarımı açıp, kalan hikâyeme yeni bir paragrafla başladım.
"Bir hançer gerek bana. Yarıp kelimelerin kalbini, dizmeli bir mürekkeb kabına. Bir kuş tüyü sonra, bir de saman kâğıdı. Mutluluğuma gölge düşüren kim varsa hepsinin idamını vereceğim bir noktayla."
Bu kadar abartmaya gerek yok, sil. Hepsini sil. Bu karaktere bu drama... Yok hayır. Kim olsa kaldıramaz. Hem böyle ince insanlar kaldı mı ki? Şiirden, sanattan, edebiyattan anlayan... Kapadım word sayfamı. Arama motorunu açtım, "çalıntı hayat" izle, enter. Bir kez daha izlemeye değer bir filmdi. Hadi Şiir yanıma kıvrıl. "Kimse kimsenin değil hayatını bir cümlesini bile çalmamalı". "Haklısın".
- Alo, Sezen.
- .........
- İyiyim sen nasılsın? İşin yoksa bize gelsene diyecektim. Canım sıkkın. Sana anlatacaklarım var.
- .....................................
-- Hayır, hayır. Konu Ahmet Hamdi değil.
-- .............................
-- Patates kızartması seversin sen. Hadi menemen de yapıyorum., gecikme.
Sezen de olmasa kiminle paylaşırdım dertlerimi.
Çayın kokusu mutfaktan taşıp, salona ulaşıyordu. Sezen'nin de benden çok anlatacakları varmış meğer. Ne çok dinledim. Bitirdi başa sardı, tekrar, tekrar. Tamam dedim. Hep seni dinledim. "İşlerim var" deyip umursamaz bir şekilde ceketini giydi. Kitaplığıma uzanıp ceketinin cebine uygun bir kitap seçti. "Bu aralar kendine dikkat et, çok Sezen dinleme" dedi. Şiir burnunu kıvırdı benim yerime. Alacaklı gibi çayını içti ve bütün enerjimi peşinden sürükleyip gitti.
Demini almış çayımla birlikte balkona çıktım. Temiz havayı içime doyasıya çektim. Mutfağın dağınıklığı, banyonun kirli çamaşırlarla dolu sepeti, çöpler, yerler... Görende bu evde üç aile yaşıyor der. Umrumda değildi hiç biri. Çayımı dudaklarıma değen tozlarına ulaşana kadar içtim. Herşeyi dibine kadar yaşamalı insan. Ben de bir dipteydim. Bunun farkındaydım. Bilgisayarımı açıp, kalan hikâyeme yeni bir paragrafla başladım.
"Bir hançer gerek bana. Yarıp kelimelerin kalbini, dizmeli bir mürekkeb kabına. Bir kuş tüyü sonra, bir de saman kâğıdı. Mutluluğuma gölge düşüren kim varsa hepsinin idamını vereceğim bir noktayla."
Bu kadar abartmaya gerek yok, sil. Hepsini sil. Bu karaktere bu drama... Yok hayır. Kim olsa kaldıramaz. Hem böyle ince insanlar kaldı mı ki? Şiirden, sanattan, edebiyattan anlayan... Kapadım word sayfamı. Arama motorunu açtım, "çalıntı hayat" izle, enter. Bir kez daha izlemeye değer bir filmdi. Hadi Şiir yanıma kıvrıl. "Kimse kimsenin değil hayatını bir cümlesini bile çalmamalı". "Haklısın".
Yorum Yapın
Yorumlar
@emineyzaman
Kitapla
2 saat
Kahramanlar şiirin hikayelerin dilinde büyür ve çoğalıtlar.onlar ki hayatın tokatlarını yiye yiye beslenirler .yılların üzerine ne çekersen çek ayakları hep dışarıdadır... bakalım ne kadar üşüyecek ayaklar ve kalem ... tebrikler ...
