Bölüm 1: Gece Yarısındaki Çıtırtı

Nasrettin Hoca, Akçay Köyü’nde yaşayan, dini bilgisi ve bilgece sözleriyle tanınan bir adamdı. Herkes onu severdi; bazıları korksa da bir o kadar saygı duyardı. Hoca’nın gençlikten beri takındığı huysuz ve inatçı tavırları bile insanları gülümsetirdi. 50 yaşını geride bırakmış olmasına rağmen hem fiziksel hem de zihinsel olarak dinç bir adamdı. Lakin, o gece yaşayacakları, onun dünyaya bakışını sonsuza dek değiştirecekti.

Gece saat tam 03:00. Ay gökyüzünde puslu bir lamba gibi asılı duruyordu. Köyün sessizliği, sadece uzaklardan gelen baykuş sesleriyle bölünüyordu. Hoca, yatağında huzurlu bir uyku çekerken bir anda bir çıtırtı duydu. Uyanıp kulak kabarttı. Göğzleri karanlıkta şahin gibi gezindi. Çıtırtı, evinin dışından geliyordu.

“Kedilerdir,” diye düşünüp geri yatmaya çalıştı. Ancak ses tekrar geldi, bu kez daha yakından. Hoca, yorganını kenara attı ve mırıldanarak ayağa kalktı. “Kediyse bile gece gece kimseyi rahatsız etmeye hakkı yok,” diye söylenerek lambayı yakmadan dışarı çıktı.

Havanın soğukluğu, sabahlığının ince kumaşının altından derisine kadar işledi. Ayakları, avlunun toprağında sessizce hareket etti. Ancak, dikkatlice baktığında karanlıkta insanın kanını donduran bir siluetin hareketsiz durduğunu fark etti. Bu, kıvrılmış bir yaratığın şeklini alıyordu.

“Kim var orada?” diye gür bir sesle haykırdı. Ancak cevap gelmedi. Hoca, cesaretini toplayıp adım attı. Yaratığın karanlıkta hafifçe parlayan gözleri, kan emen bir yırtıcıyı anımsatıyordu.

Bir anda yaratı, şimşek hızıyla karanlıkta kayboldu. Arkasından sadece soğuk bir rüzgar esintisi kaldı. Hoca, çaresiz bir şekilde durdu ve “Euzü besmele” çekerek dua etmeye başladı.

Hoca, içeriye dönüp yatağına geri yattıysa da uyumayı başaramadı. Akıl sır erdiremediği bu olay onu sabaha kadar rahatsız etti. Gece boyunca başucunda Kur’an’dan ayetler okuyarak kendini sakinleştirmeye çalıştı.