Veda Yemeği

Erkek: Balıkçı. Denizden ve balıklardan anlıyor. Kadını “Morina balığı gibi gu?zelsin” diyerek seviyor. Kendi kendini yetiştirmiş biri. Kadın: Felsefeci. Leibniz, Kant, Hegel ve Heidegger okuyor. Aptal erkekleri bir bakışta anlıyor. Dul. Gözlu?klu?. Evlenirler. Her şey çok gu?zeldir. Erkek balığa çıkmakta, kadın istekle onu beklemektedir. Birbirlerine anlatacakları hikâyeleri ve dinleme istekleri vardır...Zamanla bu?yu? bozulur...Tutku önce suskunluğa/saygıya sonra da sabra dönu?şu?r. Ayrılmaya karar verirler ve bu haberi iletmek için dostlarını bir veda yemeğine çağırırlar. Ne var ki konuklardan her biri tıpkı Boccaccio’nun Decameron’undaki gibi bir hikâye/masal anlatmaya başlarlar. Anlatılan her gerçekçi, karamsar hikâye ayrılma isteklerini gu?çlendirir. Sıcak ve gönu?l okşayıcı masallar ise birbirlerine yakınlaştırır. Gecenin gu?zelleştirdiği masallar sabaha karşı olağanu?stu? bir biçime dönu?şu?r. Herkes gittikten sonra Kadın “Gerçekte bizde eksik olan, birlikte oturacağımız sözcu?klerden yapılmış bir evdi” der. Erkek “Gu?ndelik yaşamın balçığına gömu?lmu?ş iki sazan balığını andırıyorduk” diye cevap verir. “Bundan böyle dağdan kopup gelen sel sularında yan yana titreşen iki alabalık gibi olacağız.” Konukların anlattığı hikâye ve masallardaki temalar klasik: Aşk, ayrılık, intikam, ihanet, acı, suskunluk...Veda Yemeği’ndeki fark: Tournier’nin insanın bilinmezliklerinde gezerken gösterdiği cesaret, humor ve kışkırtıcılık.