“Silah sanayinde neden hiç grev olmaz?” Saramago, ömrünün sonlarına doğru kafasını kurcalayan bu soruya yanıt aramak için, tamamlayamadığı bu son romanına başlıyor. Romanın çıkış sorusu son derece yaşamsal ve güncel bir etik anlam taşımaktadır: Silah üreten fabrikaların karanlık geçmişi, her türlü grev girişiminin kanlı bir şekilde bastırıldığını göstermektedir. Silah fabrikalarında hiç durmayan ve zorla sürdürülen bu üretim, aslında dünyada asla bitmeyen savaşları da temsil etmektedir.
Arabaya binerken başladım okumaya, arabadan inmeden bitirdim; sürekli değişen manzara, sürekli değişen mevsimlerin eşliğinde. Kitap arabanın camından yansıyan dağın diğer tarafını göremeden yanından geçip gitmek gibi yarım kaldı bakışlarım arasında. Bembeyaz karın, toprağı ve taşları esir alıp ağaçların semaya doğru uzanan ince dallarına ulaşamadığı kadar toplumsal konular içeren bir kitap.