"Bir de durmadan kötü, sıkıcı şeyler yazan, iş bilmez bir öykücünün eline düşmek var. En büyük korkum da bu. O zaman kim okumak ister ki beni, başımdan geçenleri kim az da olsa merak eder, değerli, sınırlı zamanını vakfedip, dinlemeye gönül indirir? Duyduğuma göre iyi öyküler bile yeterince okunmuyor, basılmıyor, hasbelkader eş dost yardımıyla yayınlansa bile doğru dürüst satılamıyormuş memlekette. Şiirle birlikte en az ilgi gören edebi türmüş öykü. Herkes anlayamazmış, yazması da hayli meşakkatliymiş zaten. Romandan bile daha zormuş.
.
.
"