Heval’e Mektuplar

Sevgili heval,

Yorgun bir nehirdir insan, direncini kaybedince. kavuşmak istediği deniz, kendine bıkkınlıktır. üstü üstüne bindiği su, kendini bile taşıyamaz. çarptığı bir engel, kaya, ağaç ya da başka bir şey yahut üstünde biriktirdiği bir köpük bile yüktür. yoluna küstür, zamana küstür, içindeki canlıya küstür, denize küstür. insan yoruldu heval. aşklar, umutlar, dostluklar, sevinçler yoruldu. kedilerin gözlerine bak. mavileri, yeşilleri silik. kuşların sesleri hüzünlü. köpekler artık boşluğa havlıyor. anlam yitik. kelebekler, ömürlerini taşınamayacak kadar uzun buluyor. hayatlarımız hormonlu heval. duygularımız ve sevinçlerimiz de. en çok da hüzünlerimiz. üzülüyormuşuz gibi yapıyoruz heval.