Fareler ve İnsanlar

Üzülme, dedi.
İnsan bazen mecbur kalır.”

Üzülme, dedi.
Bazen mecbur kalır insan.

Üzülme, dedi.
İnsan bazen mecbur kalır.”

Tanrım yalnız olsaydım ne kadar rahat bir hayatım olurdu benim. Bir iş bulur, başımı belaya sokmadan yaşar giderdim. Kafam rahat olurdu.

Gitti işte… Herkes gibi.

“İnsanın iyi olmak için akla İhtiyacı yoktur.”

Gitti işte... Herkesin gittiği gibi.

Kitaplar işe yaramıyor.
İnsanın yanında olacak birine ihtiyacı var.
İnlemeyi andıran bir sesle devam etti:
İnsan yanında biri olmaszsa delirir.
Kim olduğu hiç önemli değildir, yeter ki yanında olsun.

“Üzülme,” dedi. “Bazen mecbur kalır insan.”

Üzülme, dedi.
Bazen mecbur kalır insan.