Şeytan, bir yiğit kılığında Varsak'taki birbirinden güzel yedi kızı büyülü incileriyle kendisine aşık etmeye uğraşmış. Kızlardan altısı Şeytana aşık olup kendilerini öldürmüşler. Ancak yedincisi, inciyi boynuna takınca çakıl taşına dönermiş. Şeytan önceleri bu durumdan deliye dönse de zamanla kıza aşık olmuş. Şeytanın insan kılığında çaldığı sazı duyan hayvanlar bile ağlarmış. Ancak kıza hiçbir şey tesir etmemiş. Sonunda çileden çıkan Şeytan, kendisini sonradan Şeytan Dağı denilecek dağa hapsetmiş. Hikayedeki kızın sırrı ise kalbinin olmayışıymış.
"Masalda da, gerçekte de kalbi olmayan bütün kızların adı Gökçen'dir."

Deli Kurt'un hikayesi de Çakır'ın bölümünden sonra başlıyor. Olay daha çok tarihle ve Osmanlılar, Karamanlılar gibi beyliklerin arasındaki savaşların etrafında dönüyor gibi olsa da bütün öykü Gökçen'le ilgili. Peri mi yoksa cin mi olduğu belli olmayan bu efsanevi varlık ve Deli Kurt arasında geçiyor.

"Müslüman olup olmadığımı niye soruyorsun? Türk olduğum yetmiyor mu?"
Fark ettiğim bir noktaysa Atsız, anlatmak istediğini yine Ziya Gökalp gibi açık açık yazmaktan ziyade, diğer kitaplarına olduğu gibi dolaylı yoldan veriyor okura. Bence bu şekilde yazması sayesinde çok daha akıcı olduğunu düşünüyorum kitaplarının. Türk Ülküsü'nde de, Ruh Adam'da da okumak keyif vericiydi yazdıklarını. Mesajı güzel bir efsaneyle ya da destanla birleştirerek, gerçek olaylarla da destekleyerek merak uyandırıyor insanda.