Ve güz geldi Ömür hanım. Dünya aydınlık sabahlarını yitiriyor usul usul... ~ Hüznün bütün koşulları hazır Nedenini bilmediğim bir keder akıyor damarlarımdan
O her şeyin usul usul durulduğu saatlerde Gelsin, yüzünde uçuk bir gülümsemeyle Yaslasın yorgunluğunu gövdemin yaşlı çınarına Serip üstüne yapraklarımın ağırlıksız yorganını Dinlendireyim istemiştim gölgemin serinliğinde Üşütmek istememiştim...
"Yedi rengin içinden sıyrılan Bir dünya gülüyor odanın tavanında" diyor Şükrü Erbaş. Sonra Ömür hanıma sesleniyor, okurken ayrı, seslendirmeleri dinlerken ayrı haz alıyorum.
Ezilmiş bir gül hüznü doluyor benim de yüreğime. Ömür hanım oluyorum biraz. Biraz da güz.