Stefan Zweig Alıntıları

Özlemini duyduğu şan, ölümüyle zorla elde etmek istediği ölümsüzlük, adının yanından teğet geçmişti.

Hiçbir şey hissetmedi, içindeki bütün duygular ölmüştü.

Sessizlik, ses dalgasının karşısında büzülüp sinmişti yalnızca.

Yakında öleceğim, bana acımayın.

"Evde bir ölü var, farkında değil misiniz?"
...
"O benim."

Arzulandığı zaman güzeldi, zeki insanların arasında nüktedandı, gururu okşandığında kibirliydi, sevildiği zaman aşıktı.

Uçuruma dans ederek düşmek istiyordu.

Çünkü akşamlar sessizdi.

"Herkes prens, dük ya da seyis olamaz."

Dayanmaya gücünü yitirdiğini duyumsadı.