Şermin Yaşar Alıntıları

Bütün dünya senin üstüne gelse ben varım, korkma de. Beni bütün dünyanın üstüne tek başına yürümek zorunda bırakma.

-yaşlılar herkese boştan yere evladım demez, evladından hayır gelmeyeceğini bilince herkes senin evladın olur-

Dışarıdan bu kadar renkli görünmüyordu ev. Belki diğer evlerin avluları da böyledir. İnsanın içi dışı bir mi ki evler öyle olsun.

“Bazen suyun berraklaşması için önce bulanması gerekiyor.”

Bütün tövbeleri korku geçene kadardı insanın.

Çocukluğumun elleri üzerimdeydi, ilk defa kendimi gerçekten “tamamlanmış” hissettim. Bu kadarcık bir sevilme, bu kadarcık bir sevildiğini bilmeydi hayattan istediğim.

Herkes dertte değil, Herkes derste. Herkes derdiyle dersini alıyor. Ders alınacak, sınav geçilecek…

Herkes kendini dünyanın en dertlisi sanıyor. Dünyanın binbir türlü hali dinledikçe çıkıyor ortaya.

Hayat nasıl da ayırıyor anneyi evlattan, kardeşi kardeşten... Herkesi kendi derdiyle bir kafese sıkıştırıyor. Görsen de anlasan da uzanamıyorsun.

Hayat çok yorucu. Hepimiz kaldık yüklerimizin altında