"... Evet, burada. Pota direğinin altında. Okulu tamir ettik. Restore edip boyadık. Oyun sahasına asfalt döktük. Çocuklara demedim. Oynadıkları sahanın altında kendileri gibi çocukların ve kendi anneleri gibi annelerin gömülü olduğunu bilirlerse nasıl kabullenip okula gelsinler?"
Bazen durumu düşününce kendimi, yalnızlığı ve bekleyişi kandırıyorum diyorum. Bazen düşünmeyi unutup küçük bahçemde uğraşmaya dalıyorum. Hatırlıyorum da annem Ebu Cemil dayımın eşine, "Onun yeşil eli var" derdi.