Rachel Gillig

Klişelerden uzak bir fantastik kurgu okumak isteyenleri buraya alayım ✨

Yaratılan karanlık ve mistik atmosfer, taht ve krallık entrikaları, özgün karakterleri ve yaratılan büyü sistemiyle beni oldukça etkiledi Bir Karanlık Pencere. Özellikle sık fantastik kurgu okuyanların en cok dert yandığı şey zamanla yaratılan dünyaların birbirine benzemesidir ya, işte bu kitapta yaratılan dünya bambaşka 🔥

Alışılanın aksine sihrin ve büyünün bir lütuf değil lanet olduğu Blunder krallığında açıyoruz gözlerimizi. Krallık ölümcül bir sis bulutuyla çevrelenmiş. Sise maruz kalanlar ateşlenip hastalanıyor ve damarları kararıyor. Eğer sağ kurtulmayı başarılarsa krallığa yakalanmadan hayatlarına devam edebiliyorlar. Tespit edilen enfekte insanlar infaz ediliyor ve bu insanları gizleyen aileleri tüm şehrin önünde kırbaçlanıp sise kurban veriliyor. Bu sisten kurtulmak on iki kader kartının bir araya getirilmesi gerek. Fakat İkiz Kızılağaç adlı kart tüm krallık köşe bucak aransa da bulunamıyor.

Ana karakterimiz Elsepth, küçük yaşta ateşe yakalanmış ve enfekte olduğu babasi tarafından saklanmıştır. Hayatta kaldıktan sonra zihninde Kabus adını verdiği bir ses duymaya başlar. Peki bir aksam yolu enfekte insanları avlayan haydutlarla kesiştiğinde hayatta kalmayi başarabilecek midir ⚔️

Oldukça akıcı, iyi kurgulanmış ve karakter gelişimleri etkileyici, 8.5/10 puanlık bir kitaptı. Fantastik kurgu sevenlere tavsiye ederim 💖

İşte bu kitaptan sizler için seçtiğim birkaç alıntı:

"En iyi yalanlar böyle söylenir işte; ikna etmeye yetecek kadar gerçek katarak."

"İki hafta öncesine kadar avcumun içi gibi bildiğim bir insana artık güvenememek beni korkutuyordu."

"Altın bir kalp bile çürüyebilir. Yazdıklarının, yaptıklarının hepsi boşa gitti. Kartları silahtan başka bir şey değil, krallığı artık zalim. Aptallık çobanı, aptalların kralı."

İlk kitap'a göre daha kasvetli bir kitaptı, açıkçası Els her anlamda ürkütücü birine dönüşmüş gibi hissettim Kabus yani namı değer "Çoban Kral" daha etkindi.

Açıkçası ara ara yer yer Els'i ele geçirdiğini bile düşündürttü bana, Els Ravyn'e karşı oldukça duygusuz ve soğuktu nerede ilk kitapta ki flörtleşen çift nere de şimdi ki çift dedirtti bana.

Son kartı bulmak için bir yolculuk yapılıyor, savaşlar ve kayıplar veriliyor ama bence bunlar bile çok sönük kalmıştı. İlk kitap'a kıyasla bence bu kitap sadece yazılmak için yazılmış gibi hissettirdi evet güzeldi gerilimi, aksiyonu boldu ama durağandı.

Bence sonu biraz daha iyi bitebilirdi, oldu bittiye getirilip acele bitirilmiş gibiydi daha iyi olabilirdi bence.

Okurken sizi içine çekiyor resmen, kurgu biraz yavaş başlasa da sonra doğru daha da hızlanıyor, baş karakterimiz ateşli bir hastalık geçirip sihir yeteneği kazanıyor ve yıllarca bunu saklamak zorunda kalıyor.

Bu sihir sonucu kafasındaki sesler yani Kabus onunla konuşuyor ve kartların rengini görebiliyor bir gün Elspeth'in yolu prens ve ailesi ile kesişir ve bunun üzerine 12 kartın son kalanlarını bulmak ve her şeyi sonlandırmak için bir yolculuğa çıkarlar.

Bence her şey yerli yerinde olması gerektiği gibi iyidi, dinlediğim ve okuduğum gotik fantastik kitapları arasında benim için en iyilerinden biriydi diyebilirim okurken gerileceğiniz ve olayları kendiniz yaşıyormuşsunuz gibi hissedeceğiniz bir kitap şahsen 2. Kitap'ı merak ediyorum Els bu sihirden kurtulabilecek mi diye.