Orhan Kemal

"Salkımın en irisini, en kocamanını yutacaksın. Kural bu. Fırsattan faydalanacak, çalacaksın satırı. Paraları mayaladın mı, yatıracaksın bir işe, kendin de patron olacaksın. Patron oldun mu, o zaman iş değişecek tabii... Çekilirsin kıyıya, başlarsın dinden, imandan, namustan, şereften, ahlaktan vaaza..."

Ne yapayım sıcaktan geberiyordum, dayanamadım.
Mektubu postaya atmamış, pul parasıyla ayran içmiş.

Ey Açlık!

Seni midemde, iliklerimde, kanımın küreyvelerinde duydum. Ve sen, benim Şefik ve Rahim olan soyum -insan soyu- sen ebedi tokluğu fethedeceksin!

"Kendini satmasını bilmiyorsun. Bu dünya öyle bir dünyadır ki, çok çalışmak para etmez. Az çalışmak, hatta hiç çalışmamak, ama çok çalışıyor hissini vermek, verdirebilmek...Gerçekten namuslu, şerefli haysiyetli olmak değil, namuslu, haysiyetli, şerefli görünmek, görünebilmektir marifet."