Elle Mcnicoll

Addie'nin sözleriyle konuya girmek istiyorum öncelikle. "Okumak, aşırı gürültülü ve nezaketsiz bir dersin ardından yapılacak en sakinleştirici şey."

Evet, öyleydi.. 11 yaşındaki genç bir kızın hâlâ bebek gibi yazı yazdığını söyleyerek elindeki kağıdı alıp yırtan ve ona öfkesini kusan bir öğretmene sahipti Addie. Böyle zamanlarda öğle arası ya da okul çıkışlarında mutlaka iyi hissettiği okul kütüphanesinde bulurdu kendini. Tek arkadaşı Jenna idi. Jenna ile Emily arkadaş olduktan sonra ise Addie artık yalnızdı. Ta ki Audrey ile tanışana kadar.

Anlayışlı anne babası ve iki ablası vardı Addie'nin.. Ablasının biri tıpkı kendisi gibi otistikti. Ailede tek üniversiteye giden otistik ablası Keedie idi. Onun en iyi dostu. Sırdaşı ve onu en iyi anlayandı Keedie...

Bir gün okulda, yaşadıkları şehrin geçmişini konu alan bir ders işleniyor ve eskiden dünyanın birçok yerinde ve aynı zamanda kendi şehirlerinde cadı oldukları için yargılanıp idam edilen kadınları anlatıyor öğretmeni bayan Murphy. Davranışları diğer insanlardan farklı olduğu için onların cadı olduklarını, büyü yapıp insanlara zarar verdiklerini düşünüyorlar. Hayatları elinden alınan bu kadınlar için çok fazla empati kurup kendini tıpkı o kadınlar gibi hissediyor Addie. Bu durum onu fazlasıyla rahatsız edip üzüyor. Belki de o zamanlarda yaşasaydı kendisinin de farklı olduğu için idam edileceğini ya da işkence görerek öldürüleceğini düşünüyor. Onların anısına şehre bir tabela asılması için elinde geleni yapıyor. Önce bu fikrini kimse önemseyip değer vermese de asla vazgeçmiyor bu istediğinden.. Ve sonunda başarıyor. Kararlı olmak çoğu yolun ve tabelanın anahtarı olsa gerek. Böylelikle doğru bildikleri için mücadele veren genç bir kızın heyecan verici hikayesi beni sarıp sarmalıyor.

O kadar çok empati kurup içselleştirdim ki kitaptaki karakterleri, çoğu bölümlerinde fazlaca duygulandım diyebilirim. Duyguları, davranışları diğer insanlardan farklı olduğu için dışlanmış hisseden ve bu hissi okuyucuya böylesi başarıyla aktarabilen yazara teşekkür ederim güçlü kalemi için. 19 ödül alması elbetteki tesadüf değil bu kitabın.

Böylesi güzel kitaplarla tanışmama vesile olan @evladimaanadiyorum ekibine sevgilerimi ve kalbimi bırakıyorum.

Yazarın kendi sözleriyle bitirmeli belki de. "İyi kitapçılar tıpkı iyi öğretmenler gibi hayat kurtarıcı oluyor."