Ölü bir kentin meydanında durup kırmızı ayakkabıları bağlıyorum... Bana ait değiller, Anneminler. Ona da annesinden kalmış. Bir aile yadigarı gibi elden ele geçmiş ama yüz kızartıcı mektuplarmışçasına gizlenmişler de. Ait oldukları evler ve sokaklar da gizlenmiş tıpkı bütün kadınlar gibi...