Cemil Meriç Alıntıları

Gençliğim, allahsız bir çölde akıp giden başıboş bir ırmaktı. Sularında sen yıkanmalıydın. Sana yazdıklarımdan utanıyordum. Kelimeler neden kâğıdı yakmıyorlardı?

Masal deyip geçmeyelim. İnsan, kaba kuvvetin hükümran olduğu bir devirde, hayata katlanmak için bambaşka bir dünyanın varlığına inanmak zorundadır.

“Biz birbirini tamamlayan iki tezattık. Ben ciddiyetim, o sezişti. Ben kitapları tanıyordum, o insanı.”

Batı kanunlarının temeli Hıristiyanlıktır. Türk kalınız.

Her kavganın ezeli mazereti: Son kavga olmak.

“Kitap zekâyı kibarlaştırır.”

“Ben seni tanıdıktan sonra yaşamaya başladım…”

Bana sorarsan kütüphanene dön, yani kitap ol. Aydınlan ve aydınlat

İnsanlık, en rezil çocuğuna düşkün çılgın bir anne.

“… zalim ve kıyıcı bir gerçekten kurtulmanın tek çaresi, reel dünyadan kitaplar dünyasına sığınmak.”