Zeynepce

... benim hepimizin parçalanmış özler olduğumuzu söylüyor: Bizi farklı, çelişkili yönlere çeken duygular, eğilimler, arzular yaşadığımızdan, neşe bizi şaşırttığı zaman onu saçıp savurmamız gerektiğinden ve onu israf etmemenin tek yolunun bu olduğundan bahsediyor.

İşte bu söz bende beklenmedik bir hüzün yarattı . Yaşadıklarımızı anlatmayı hayal etmek her şeyin bittiğini çağrıştırıyordu, oysa ben bitmesini istemiyordum, bulunduğum noktada , şu sınır çizgisinde kalmak istiyordum. Tam tamına öncesiyle sonrası arasındaki noktada .

Sihirli düşünce mi?
Evet, olmayan anlamları görmemize , var olmayan neden sonuç ilişkilerini kurmamıza neden olan ve gerçeği düşüncelerimizle, sembolik ya da ritüel eylemlerle etkileyebileceğimize inanmamıza yol açan zihin mekanizmasıdır bu. Sihirli düiğnce, nazar ya da uğursuzluk inancının dayandığı ilkedir.

Yetişkinlerin çocuklarının onları duymadıklarını, duysalar bile neden söz edildiğini anlamadıklarını sandıkları o durumları bilirsiniz değil mi? Hepimiz lüçükken böyle sohbetler duymuşuzdur, nasıl olduğunu bilmemiz gerekir . Fakat sonra yetişkin olduğumuzda , bunu unutur ve çocuklarımızın sağır veya aptal olduklarını zannederiz ve duymalarını ya da anlamalarına -ve elbette yanlış anlamalarına- izin veririz.

Kimi zaman vazgeçilmez olduğunu, sen olmazsan dünyanın yerle bir olacağını , en azından hiçbir işin ilerleyemeyeceğini zannedersin. Ama sonra bunun gibi bir şey olur ve şunu fark edersin : a) vazgeçilmez değilsin; b) vazgeçilmez olmamak hiç de fena bir şey değil.

Robert," Anne beni çok sevdiğini biliyorum, " dedi.
Bayan Esposito bu sözlerden etkilenerek, "Tabii ki seni çok seviyorum. Şüphen mi vardı?" diye sordu.
Robert cevap verdi:" Hayır, gerçekten beni sevdiğini biliyorum; çünkü ne zaman seninle bir konuda konuşmak istesem, elinde ne varsa hemen bırakıyor ve beni dinliyorsun."

Ergenin ruhsal yapısı henüz yetersizdir. Ergenin ailesi ve çevresi tarafından yeterince desteklenmemesi ve terk edilmesi dış başıboşluğu oluştururken, toplumsallaşmanın koşulu olan engellenmeyi kaldırabilecek güçte bir dürtü kontrolüne sahip olmaması da iç başıboşluğu oluşturur.

Eğer ergenleri pozitif ve destekleyici ortamlarda tutarsak, onları bir cevher haline getirebiliriz. Ancak ortam negatifse, bunun acısını sert ve kalıcı olarak çekerler. Bunyüzden ergenlik dönemi birey için iki farklı uca da kaymaya oldukça elverişlidir.

Aileler özellikle ergenlik dönemindeki çocukları için sabırlı olmalıdırlar. Çünkü ergenlerin aile bireylerini provoke eden birçok davranış ve sözleri sıklıkla sürecin doğal bir parçası olarak nitelenmektedir. Ergenlerin ebeveynlerini reddettiğinde aile de ergeni reddederse bu çok daha ciddi problemlere yol açmaktadır.