Ne var ki hasretle beklenen insanlara daha çabuk kavuşulamadığı gibi,aceleyle koşulan yerlere de daha hızlı varılamıyor bazen. Sabırsızlandığında, insanın ayağı en çok kendi telaşına takılıyor.
İnsanın dile getirebildiği en temiz, en duru sözcük ”Anne”, en güzel sesleniş ”Anneciğim” dir... Anne, hüzünde teselli, kederde umut ve zayıflıkta güçtür..
Dostum, inan senin şu cehaletini çok seviyorum; diğerlerinin tutuculuğundan daha değerli geliyor bana: En azından sen yanlış yolda değilsin, üstelik henüz bir şey öğrenmemişsen de öğrenmeye açıksın. Yaradılışın, açıksözlülüğün ve dürüstlüğün hoşuma gidiyor.
Geçmişe ya da geleceğe, düşüncenin özgür olduğu bir zamana, insanların birbirinden farklı olduğu ve tek başına yaşamadığı, hakikatin var olduğu ve yapılanların silinemediği bir zamana...
Adet meselesi bence evrimin kadınlara attığı en büyük kazık. Metabolizmamızın binlerce yıldır bunu çözememiş olmasına inanamıyorum. Her ay sürekli inip çıkan elli çeşit duyguyla dolup taşıyorum. Kendimle baş edemediğimde işte bazen böyle sana sataşıyorum. Fakat bunlar kalıcı duygular değil Osman, ben barışmak istiyorum.