Zaman geçti deniyor ya hep. Kimse söylemiyor, geçiyor da nereye gidiyor Bu meret kaybolmuyor ki. Bir katil gibi dokunduğu her yerde izler bırakıyor. Benim ellerimde, yüzümde derin yarıklar açıyor...
Mihengimi bıraktım seninle tanyerine Bütün günahlarımı alıp götürdü rüzgâr Hangi dünyaya baksam orada gözlerin var Sensizlik, bir denizde gömülmek en derine Sonsuz armağanısın ruhuma, kaderimin Kimse bilmez sen kimsin, bu soylu destan kimin
Ama sonra büyürken pek çok hayali gibi bunu da unutmuş. Ah neden böyle yapıyormuşuz hep, neden başladığımız şeyleri bitiremiyormuşuz vıdı vıdı da vıdı vıdı…
Aydın sayılan kendine hayranların, yaşadıkları dünyaya kapılarını kapatıp kendilerine kilitlendiği, yalnız kalpler kulübü meyhanelerdeki **, kısır döngü sohbetlerin kültür alışverişi sayıldığı gecelerle geçirilen yıllar.
Dışarısının pisliği içeri girmesin istiyorum . Dışarısının pis , sefil , bayağı havası , şu iğrenç , despot karanlık içeri sızmasın . Biz burada iyiyiz...