huriyeçap

‎Bu kitapların filmini seyrettiniz mi?
‎Son zamanlarda seyrettiğim en başarılı filmler arasında yerini alabilir Rüzgar Gibi Geçti. Batı edebiyatının dünyaca ünlü tarihi roman kitabıdır. 1939 yılında kitaptan filme uyarlanmış ve zamanında Türkiye’de en çok bileti satılan film olarak da tarihe geçmiştir.
‎
‎Filmin baş karakteri Skarlet; çok güzel, sevecen, erkekleri kendine hayran bırakacak derecede etkiye sahip olsa da asıl özelliği cesur ve zeki oluşudur..
‎Güneyli Skarlet’in hayatı iç savaştan hemen önce Ohara çiftliği Tara’da başlıyor. Toprağın hayatları için ne kadar değerli olduğunu babası şu sözleri ile Skarlet’e henüz filmin başında anlatıyor.
‎"Uğruna savaşmaya değecek tek şey topraktır. Çünkü kalıcı olan tek şey odur. Bir İrlandalı için toprak anası gibidir. Uğruna herşey verilen tek şey topraktır Skarlet, bunu unutma."
‎Ve Skarlet bu sözleri asla unutmayacaktır.
‎Kuzey-Güney Savaşı, kölelik, ölümler, acılar ve Skarlet’in sonsuz hırsını barındıran film, aslında çok büyük bir aşk hikâyesidir.
‎Skarlet çocukluk arkadaşı Asley’e karşı büyük sevgi hissetmektedir. Asley ise Skarlet’ in güzelliğinin yanında zayıf ve sönük kalan kuzeni Melani ile evlenir. Zamanla Skarlet için bu durum bir tutkuya dönüşür.
‎Bu arada tanıştığı Ret Butler, yakışıklı, kumarbaz, dobra ve güneyin o yıllardaki katı kurallarına göre, bakışları ile bir çok kadının iç gıcıklayıcılığı dışında cesur denilecek etkiye de sahip bir adamdır
‎Skarlet "ne biçim bakıyor, sanki gözleriyle soyuyor insanı" diyecektir onun gözleri ile karşılaştığında.
‎Film ikiye ayrılabilir, savaştan önce ve savaştan sonra. İki bölüm de ayrı şahanelikte.
‎
‎Keyifli okumalar ve seyirler. . .

Dirseklerini pencerenin pervazına dayamış, yüzü avuçlarının arasında, bir tekerlek gibi ışıldayan ayın üzerine doğru yuvarlanmasını izliyordu. Geceye sığınan rüzgâr burnunu yalayıp geçiyor, gökyüzü kalbine bir taksi çağırıyordu.
Daha gidecek çok yolumuz var... @huriyecap
‎

upuzun bir yılan gibi çevreliyor dünyayı kelimeler
mezarlıklara başımızı sokmuş, ölü yiyoruz
hâlbuki biz birbirimizi severdik hatırla
sana bir şey olsa, günlerimin beti benzi atardı bir bardak dua getirirdin sen de
bu soğuk iman girmeden göğsümüze

çelik yeleği delindi hainin, akan kan mı sandın
fareler aktı yere bir kurşun alnından geçti şehidin
"Peygamberin eli ne serinmiş" dedi o an şehidin
ne sandın

yumruğuna bak, orada sımsıkı bir bomba var kime doğru savursan yırtar
sen, cesaretin de resmi olsun diye yaratıldın
ne sandın

kuşlar! gökyüzü size tokat atsa ne yapardınız
başınızı kaldırmanız yasaklansa.
kanatlarınız rüzgârın karısı değildir artık
hangi avcı sana "sen"den daha fazla zarar verebilir
bense kuş olduğuna inandırılmış bir kuş resmiyim
tanrım ölüyken bu kadar kanatla ne yapacağım

Izdırabın sonu yok sanma, bu alem de geçer
Ömr-i fani gibidir, gün de geçer, dem de geçer
Gam karar eyliyemez Hande-i Hurrem de geçer
Devr-i şadi de geçer, gussa-i matem de geçer
Gece gündüz yok olur, An-ı dem Adem de geçer

71- De ki: "Allah'ı bırakıp da, bize ne fayda veren ne de bize zararı dokunan şeylere mi tapalım? Ve Allah bizi hidâyete erdirdikten sonra, ökçelerimiz üzerinde geriye (küfre) mi döndürülelim? O kimse gibi ki, 'Bize gel!' diye kendisini hidâyete da'vet eden arkadaşları varken, şeytanlar onu yeryüzünde şaşkın bir hâle düşürmüştür." De ki: "Şübhesiz Allah'ın hidâyeti, hidâyetin ta kendisidir. Ve bize, âlemlerin Rabbine teslim olmamız emredildi."

Anlatım dili sade ve çok akıcı. Neden bu kadar kısa sürdü ve hemen sonuca varıldı onu anlayamadım. Daha yazılacak çok şey varmış gibi.. Mesela ilk paragrafta ağaçların gölgelerinden, ormanın çıkardığı sesten ve oradaki gizemden bahsedilmeli uzayıp gitmeliydi.