Canan

Kavim'den sonra Ahmet Ümit'in en sevdiğim kitaplarından biridir. Suç türünde bir kitap olsa da bu kez protagonist bir polis veya dedektif değil, bir gazeteci.

Aile ilişkilerine inen ve harika bir gizemi barındıran bu kitap, en sevdiğim ikinci kitabı. Akıcı ve yaratıcı kurgusundan dolayı Ahmet Ümit okumaya bu kitapla başlayabilirsiniz.

Nadir, sıra dışı beyaz renge sahip Çota ile bu filin bakıcısı Cihan etrafında şekilleniyor hikaye. Mimar Sinan ve sarayla ilgili kısımlar merak uyandırıcıydı.

Ben özellikle hikayedeki detayları beğendim. Kimsesiz ve savunmasız konumda bulunan Cihan'ın başından geçen trajik durumlar da eklenmiş.

Okuması ne kadar zor olsa da bence hikayeleri gerçekçi yapan bu detaylardır. Bu yazardan öneri isteyenlere öncelikli olarak Ustam ve Ben'i òneririm.

Bu kitabı erken yaşta okumuştum. Kurguyu, konuyu ne kadar beğensem de içinde bazı tuhaf noktalar vardı. Bu sebeple bu kitabı tavsiye etmiyorum.

İğrenç bazı konular içeriyor, özellikle hassas insanlar uzak durmalı.

Spoiler vermeden bahsetmek gerekirse aile içi istismardan bahsediliyor. Başka bir takım siyasi mesajlar da barındırıyor.

Özellikle Elizabeth ve Victorian dönemlerinde cinsiyet rollerini Orlando karakterinin gözünden anlatan çok akıcı bir eser. Yoğun bir anlatıma sahip. Bu nedenle kimilerine boğucu ve anlaşılmaz gelmiş olması doğal.
Genel olarak kitapla ilgili her noktayı beğendim. Virginia'nın dört kitabı arasından öncelikle Orlando'yu ve Mrs.Dalloway'i öneririm.

Beyaz Kale'den sonra Orhan Pamuk'tan beğendiğim tek kitaptır bu. Güzel bir senaryosu var. Slice of Life tarzında, hayatın içinden, insanların günlük uğraş ve problemleriyle ilgili yazılmış bir kurgu. Kitap, ana karakterin yaptığı bir yanlışla başlıyor.

Düzeltmek için çabalamak yerine daha da derine batan ve geleceğini, rüzgarlarının kendisini estiği istikamete götürmesine izin veren tutumuyla hayatının bir döngüde sıkışıp kalmasını, yine durgun ve uyumlu bis üslupla anlatmış yazar.

Bu sebeple hem konusunu hem de karakterlerin sunumunu, gelişimini beğendiğim için Orhan Pamuk'tan öncelikle bu kitabı öneriyorum soranlara.

Iskender Pala hep derin konularda dolu dolu kitaplar yazıyor. Akşam Yıldızı da Göbeklitepe'nin gizemi etrafında dönüyor. Pala'ya göre anaerkil bir toplum yaşıyor tarihin bu ilk yerleşim yerinde.

Bağlılığı, kadının merkezde olduğu bir yaşamın özelliklerini öne çıkaran bir kitaptı. Spoiler vermemek için fazla yorum yapmayacağım çünkü Pala kitaplarında yorumlanacak kısımlar da spoiler için müthiş detaylardır.

Iskender Pala'ya bu kitapla başlamanızı tavsiye ederim.

Jack London'dan 14 kitap okudum. Martin Eden, Demir Ökçe, Deniz Kurdu gibi kitaplar oldukça güzel olsa da benim aklımda hep Yanan Günışığı yer tuttu.

Yanan Günışığı, madenlerde hızlıca zengin olmak için çabalayan bir gençtir. Kitap da bu gencin doğallıktan yavaş yavaş uzaklaşarak hem fiziksel hem de psikolojik değişimini anlatıyor. Aşk, macera ve hırs temalarıyla okuru sıkmadan bitirilebilecek bir kitap.

Stephen King'den toplamda 20 kitap okumuş oluyorum bununla birlikte. Bugüne kadar okuduğum her kitabını çok beğendim. Bunun konusu iyi olsa da karakterler beni çekmedi.
Karakterlerde bir gelişim görmedim. Nasıl başladıysa az çok aynı ilerliyor. Bu da kitabı biraz sıkıcı yapıyor bence.

Sonlara doğru daha akıcı hâle geldi. 300 yüz sayfanın özeti 100 sayfada yazılsa ve finali aynı şekilde verilseydi 150 sayfada okunacak harika bir kitap orataya çıkardı. Fakat ne yazık ki 450 sayfa ve içinde anlatılan aksiyon, aile bağları, korku gibi daha iyi yansıtılabilecek konulara olması gerektiği kadar değinilmemiş bence.

Biraz durağan bir kitap olsa da uzaylılara ilgisi olanları belki sıkmayabilir. Beni sarmadı ama yine de tavsiye ederim.

Knut Hamsund'dan okuduğum ilk kitap oldu Açlık. Ağır olacağını ve muhtemelen yarıda bırakacağımı düşünmüştüm yorumlardan dolayı. Fakat tam da benlik bir kitapmış. Yazar çarpıcı anlatımıyla, umutsuzluğun insanlar üzerindeki farklı etkisini yansıtıyor okura. Biçarelik bazılarını daha da alçaltırken bazılarını da yavaş yavaş yıpratıyor, karışık ve dengesiz hâle getiriyor.

Sanırım Hamsund kitaplarını burada noktalamayacağım. En sevdiğim yazarlar arasına girebilir. Size de tavsiye ederim.

Golding'in The Inheritors'ı konu itibariyle Jack London'ın Adem'den önce kitabına benziyor. Aralarındaki keskin fark ise London'ın, iyisiyle ve kötüsüyle daha insani karakterler ortaya koyması.

Golding, eski bir asker olarak hem Sineklerin Tanrısı hem de Mirasçılar kitabında, insanlığın köklerinin iyilikten çok karanlığa dönük olduğunu sık sık motif olarak veriyor.

Akıcı ve ilgi çekici kısa bir kitaptı. Okumanızı tavsiye ederim.

Selamlar kitap sever arkadaşlar,

Ikinci kitap olan Esir Şehrin Mahpusu, Esir Şehrin İnsanları kitabının devamını konu alıyor. Serinin ilk kitabına göre ana karakterden ziyade yan karakterlere odaklanılmış. Ilk kitapta detaylarıyla verilen Birinci Dünya Savaşı sonu ve Kurtuluş Savaşı'nın başlangıcı ile ilgili bilgiler burada tekrarlanmamış.

Genel olarak bu kitap ilkine göre daha akıcıydı. Geçiş kitabı olarak yazılmış kısa bir periyottan bahsediyordu.

Üç kitabı da tavsiye ederim.

Bir varoluş, hayatta kalma mücadelesidir Yaşar Kemal'in kaleme aldığı Yörüklerin son hikayesi.

Kitabın her sayfasında, sanki can çekişen bir insanın baş ucunda durmuşum da son anlarında yüzüne bakmaktan başka bir şey yapamıyormuşum gibi hissettim. Yörüklerin çaresizliği, basacak bi karış toprak bulamamaları ve kendilerinden daha şanslı olan yurttaşlarının onları nasıl mezarlarına kadar kovaladıkları kitabın konusunu daha da ağırlaştırmış.

Neyse ki eklenmiş olan kültürel ögeler, hıdrellez gibi, alevilik gibi dinsel çeşitlilikler merak uyandırıp konuyu okuyucu için daha kolay okunur hale getiriyor.

İkinci Dünya Savaşı'nın arka planındaki endişeler, beklentiler ve örgütlenme, Hemingway'in akıcı ve anlaşılır cümleleriyle sade bir üslupla aktarılmış.

Karakterlerin kararlılık göstererek, savaşta ülkelerine hizmet etme gayelerinin yanı sıra yaşadıkları kaçınılmaz kafa karışıklığı, korku, mücadele gibi duyguları yalın üslubuna rağmen kuvvetli anlatımıyla okura iletebilmiş Hemingway. Aslında o kadar anlamsız ve trajikomik bir gerçeklik ki, kime karşı savaştıklarını, müttefiklerini bile unutuyorlar bir süre sonra.

Ted Bell'in kitabı çoğunlukla siyasi bir konu işlemiş. Fransa ve Çin'in, Umman topraklarındaki petrole göz dikmelerini ve Amerikan'ın elinden petrol gücünü almak için işbirliği yapmalarını anlatıyor. Tamamıyla Amerikan bakış açısıyla yazılmış.

Her ne kadar detayları sağlam kitapları sevsem de bu kitabın içerdiği bilgiler biraz kirlilik oluşturmuş gibiydi. Sığ olmasın derken bu alanın terminolojisi sonuna kadar zorlanmış.

600 sayfa boyunca elle tutulur bir sahne yoktu. Pek tavsiye etmiyorum.

Uzun zamandır okuduğum en iyi konulardan birine sahip suç kurgusuydu. Kardeşler arası kıskançlık, rekabet, aile bağlarının yanı sıra, bir anlık zayıflığa yenilen insanların ömür boyu boyu sürecek pişmanlıklara neden olmaları gerçekçi bir çizgide yazılmış.

Karakterlerin iç dünyalarını olduğu gibi kağıda aktaran bilinç akışı tekniğiyle yazılmış tek günü anlatan bir hikaye.

Kimisi için boğucu gelmiş ancak ben bu kitabı tek cümleyle bir medium opus olarak tanımlarım. Beni hiç sıkmadı ve geç saatlere kadar elimden bırakamadım.

Kıtabın ismi, Süt Kardeşler filminden dolayı size tanıdık gelecektir. Ancak konu bakımından tamamıyla aynı değiller. Kitabın konusu çok daha sade ve akıcı.

Periler, cinler ve diğer tuhaf yaratıklar tarafından istila edilmiş bir konağı ve bu doğaüstü yaratıklarla garip bir şekilde yolu kesişen insanları anlatıyor. Tabii bunların gerçeğe dayandırılmasını da okudukça şaşkınlıkla keşfettim. Bana kalırsa cin musallatı değil de insanların hem cinlere, hem de diğer insanlara musallatı diye değiştirirsek yerinde olur.

Servet-i fünun'un bağımsız yazarlarından Gürpınar, kendisine mektup gönderen bir ninenin isteğini kırmayarak, aile sohbetlerinin enerjisini artıracak tanıdık tabirlerle yalın hâle getirilmiş, kısa ama birçok mesaj barındıran bir hikaye yaratmış.

Kalemine sağlık diyorum ve okumayı sevmeyenlere bile film tadındaki bu eseri gönül rahatlığıyla öneriyorum.

Esir Şehrin İnsanları ile Kurtuluş Savaşı'nın arka planına ait toplum yaşamını, farklılaşan görüşleri ve insanların birkaç parçaya bölünmesini yerinde gözlemlerle aktarmış.

Kemal Tahir'in kendisi de bu dönemin içinde doğup büyümüş. Savaşın, seferberliğin, yoksulluğun, işgalin her türünün kendi üzerinde bıraktığı etkiyi ve izlenimleri de dâhil ettiği açıktı. Vatan ve memleket diyerek aslında rahatlarının bozulmaması için bağımsızlık savaşı yerine düşman ülkelere boyun eğenleri ele alıyor. Aynı zamanda özgürlüklerini savunmak için hem düşmanlara hem de aynı toprağın bencil olanlarına karşı savaşanları keskin olmayan bir çizgide yazmış.

Üçleme olan bu eserin devam kitaplarını da okumayı umut ediyorum en kısa zamanda.

Konusuyla da şiir gibi yazılmış bir kitaptı. Özellikle tasavvufa dair vezinle yazılmış bir kıssa gibiydi. Esas karakter olan Rabia'nın, değişen hayat şartlarına ilişkin olarak sanata bağlanışını, karakterinin oluşmasını ve tanıştığı farklı ruh renklerindeki insanlar sayesinde karakterinin son şeklini almasını konu edinmiş.

Şahsen bana, Rabia'nın çocuk bedenindeki olgun ruhundan, Vehbi Dede'nin insana verdiği ilahi huzur ve asudelikten ziyade, Tevfik'in sıcak kahverengi gözleri, habislikten uzak zihni tesir etti.

Böyle kült bir eseri bu yaşımda okuduğum için kendimi geç kalmış addetmiyorum. Hatta bir on sene sonra, gelişmiş olan benliğimle tekrardan okuyup alamadığım, kaçırdığım tüm o hisleri yakalayabilmek isterim.

Bu kitabı okuyalı yedi sene olmuştur. O zamanlar okurken çok akıcı olması ve romantizm, drama kaçan bir konusu olması dikkatimi çekmişti. Kitapta beni rahatsız eden bazı noktalar olsa da onları pek fark etmemiştim. Şimdi bu kitabın konusunu ve karakterlerini hatırlayınca beni rahatsız eden noktaları açık bir şekilde görebiliyorum.

Adamın hem akrabası hem de kendinden çok küçük biriyle rastgele bir ilişki yaşamasından tutun, kız evlendikten sonra kocasıyla olduğu eve sürekli gidecek kadar takıntılı olmasına kadar hiçbir romantizm içermiyordu. Kitapta aktarılmak istenen mecnun gibi gösterilmeye çalışılmış bir adamın aşk acısı fakat insanları biraz tanıyan birisi rahatlıkla buradaki yanlış olan şeyleri fark edebilir.

Bu bakımdan tekrar okusam asla keyif alamayacağım bir kitap oldu.

Yazım tarzının sade ve akıcı olmasını beğendim. Hikayesinin gerçekçiliğini de beğendim. Zaten konuya hakim bir doktor olduğu da verdiği detaylardan belli oluyordu. Olumsuz tek düşüncem, yazarın en gereksiz karakter hakkında bile saçından elbisesine kadar betimlemesiydi. Bunun hem sıkıcı hem de kelime israfı olduğunu düşünüyorum.

Paul Carson da bir doktor olarak kitabın konusu için doktorları ve bir doktorun kızının cinayetini merkeze almış. Sıradan suç kitaplarında karşılaşılan dedektif, polis unvanlarından farklı karakterler yer alıyor denilebilir bu açıdan.

Kitapta, suç türünün ayrılmaz parçası olan plot twists ya da red herrings yok. Başlangıçtan itibaren okurlar kendi teorisini rahatlıkla oluşturabilir ve yazarın hilesiz yerleştirdiği ipuçları sayesinde doğru sonuca ulaşacaklardır.

Kemal Tahir serisini kütüphanede bulunca sırayla okumaya devam ediyorum bir süredir. Karılar Koğuşu'nun da hem filmi sebebiyle hem de en bilinen eserleri arasında olmasından dolayı ismini çok duymuştum. Okumak bugüne nasip oldu.

Karılar Koğuşu, adı üzerinde daha çok kadınlara ve onları hapishaneye sürükleyen sebeplere odaklanıyor. Kadınların sosyolojik açıdan suç işleme eğilimlerinin yanı sıra, pedofili, çocukların çalıştırılıp emeğinin istismarı gibi rahatsız edici konulara da yer veriyor.

Bana ne zaman "Eskiler daha iyiydi." deseler, aklıma insanın her devirde kötülük için adeta birbiriyle yarıştığı gelir. Bu kitaplar da düşüncemi somut birer kanıt olarak destekliyor; özellikle Kemal Tahir, Yaşar Kemal, Orhan Kemal gibi isimlerin eserleri.

Okuduklarım arasında Titanik'i kendi kurgusuyla entegre ederek yazan ikinci kişi. Maalouf da benzer bir şekilde Titanik'i hikayesine eklemişti ancak Cussler'ın sunumu öyle muntazam ki, görkemli gemi çıkarılırken(!) kitabın asıl olay örgüsünü unuttuğumu hatırlıyorum heyecandan. Bugün geminin hayaletini dipten çıkarsalar rahatlıkla ufak bir kalp krizi geçirebilirdim.

Erkek kardeşinin intiharından sonra hapisten çıkıp evine dönen bir adamı anlatıyor. Kardeşinin intihar etmiş olmasından kuşku duyuyor fakat bunu araştırmıyor. O, sevgilisiyle zaman geçirirken kardeşinin katilleri bu kez onların peşine düşüyor.

Bu kitaba yarıda bıraktıktan sonra üç sene okuyamadım. Üç sene içinde elime hangi kitabı alırsam alayım aklım hep bundaydı. Nihayet okuduktan sonra aslında vasat sayılabilecek bir kurguyu merak etmişim senelerce. Çok akıcı olduğunu da söyleyemeyeceğim. Bu tarz durağan ve karamsar havası olan kitapları seviyorsanız beğeneceğinizi düşünüyorum.

Intikam, doğa ve insan temalı oldukça akıcı bir kitaptı. Bugün ara vermeden bitirdim. Giriş kısmında bir on sayfa kadar Zaman Makinesi'ndeki aynı itici ve konunun içine çekmeyen anlatımla karşılaştım. Bir önceki kitaptan önce bunu yarıda bırakmıştım ilk sayfalar yüzünden. Fakat sabır gösterilmesine değecek bir kitaptı.

Bambaşka dünyaların ve karakterlerin bir araya gelmesi, onları birbirlerine bağlayan unsurlar, hepsi çok ilgi çekici ve okumaya değerdi. Okurken gözümün önünde canlanıyordu her sahne.

Jack London'ın kitaplarında elimi hangi hikayeye atsam insanların kötülük potansiyelinin sonsuzluğuna denk geliyorum.

Bu kitaptaki üç hikayede de farklı koşullarda aynı çıkar ve açgözlülükle karşılaşıyorsunuz. Bu tür hikayeleri uzaktan, sizinle alakası yokmuş gibi okuyup ayıplamak sahte bir tepki olurdu bana kalırsa. O yüzden her hikayede, her insanın işine geldiğinde 'doğruyu' yaptığını çok net görüyorsunuz.

Holly Gibson karakterini ilk kez bu kitapta görüyoruz sanırım. Ben daha önce okudğum iki ya da üç kitapta daha karşılaşmıştım. Bu kitaptaki Holly ile diğerleri biraz farklıydı. Bu kitap, Holly'nin karakterini ham haliyle sunmuş. Hayatına giren insanlar ve deneyimleri tarafından işlenmemiş. Karakteri kurgu boyunca büyük bir değişim geçiriyor. Ancak bu, alışık olduğumuz dizi ve kitaplardaki gibi başkasının zorlaması ile gerçekleşmiyor.

Kısaca tavsiye ettiğim bir kitap. Katilin bakış açısından da yazılmış olmasının hoşunuza gideceğine inanıyorum.

Konusunu araştırdıktan sonra okumak konusunda tereddüt ettiğim ilginç bir kitaptı Gora. Hint asıllı Rabindranath Tagore isimli yazarın uzun yıllar Emek vererek yazdığı, bir romandan çok daha fazlası olan ve Hindistan toplumuna dair birçok perspektiften farklı düşüncelere ve yaşam tarzına yer veren akıcı bir kaynak olduğunu düşünüyorum.

Pip'in Büyük Umutları da olabilirdi kitap ismi. Vurgulanmak istenen de Pip karakterinin umutları ancak bana kalırsa Pip, umutsuzluk abidesi bir çocuk ve büyüyünce de aynı yolda ilerleyen bir adam.

Kitabın ana konusu olan mahkum ve çocuğun karşılaşması ise başlangıçta bununla ilgili bir hikaye okuyacağım izlenimini vermişti. Ancak uyarmalıyım ki bu kısım kitabın üçte birini ancak oluşturuyor. Çocuğun ve hayatını kurtardığı mahkumun hikayesinin tatmin edici ölçüde yazıldığı kanısına kapılmayın.

Yazar, insanların fazla çalıştığı için yorgunluk, yeterince dinlenememek ve hayattan keyif alamadıkları için yaratıcılıklarını ve zekalarını körelttiklerini öne süren bir iddiayı savunmuş. Ütopya kitabındaki üretkenliğe tamamen zıt bir düşünce okuyacaksınız.

Tembellik fikrine gelirsek ben de tembel insanlardan biriyim. Ancak tembelliği bu kitap kadar övmezdim. Bu kitabın da agresif bir dilde yazılmasını dönemin şartlarına, proletarya sınıfının sömürülmesine tepki olarak görüyorum.

Tam da kitabın seslendiği kitleye özel kısa ve öz yazılmış. Sıkılmaya fırsat bulamadan bitirebilirsiniz.

Ceset Hırsızı, Olalla ve Dr. Jekyll ve Mr. Hyde'ın hikayelerinden oluşuyor kitap.
Başlangıçta birkaç kere tekrar okumak zorunda kaldım çünkü yazarın tarzına alışık olmadığımdan mıdır nedir, hikayenin içine giremedim. Bunu Zaman Makinesi kitabında da yaşamıştım. Bu tür kitaplara birkaç kere şans verip sabır göstermeniz gerekebiliyor. Çünkü bana kalırsa bu tarz yazarlar, birbirine benzeyen tarzlara sahip yazarlardan ayrılmalarını sağlayan özgünlüklere sahip

Özetle, uzun zamandır aklımda olan ve bana yabancı olan yazarın bu kitabını okuduğum için mutluyum. Vakit kaybı değildi ve merak ediyorsanız ertelemeden okumanızı tavsiye ederim.

Hayatın nasıl yaşanacağı nasıl daha verimli harcanacağı konusunda yazılmış kitapları bir yana bırakın. Emile Zola'nın Nasıl Ölünür kitabı size farklı insanların hayatlarının ne şekilde sona erdiğini sunuyor.
Insanların nasıl ölecekleri nasıl yaşadıklarıyla paralel olarak gerçekleşiyor edindiğim izlenime göre. Kitapta yer alan beş farklı bölümde yazılmış, bambaşka hayat tarzlarına sahip insanların son günlerini ne şekilde geçirdiklerini okuma fırsatı buluyoruz.

Kitap beklentimi pek karşılamadı. Konusu bakımından çok daha aksiyonlu ve gerilim içeren bir hikaye okuyacağımı düşünmüştüm. Korkudan ve maceradan ziyade, Kızılderili efsanesi bir yaratığın ava çıkmış bir grup insana rahatsızlık vermesini anlatıyor.

Zaten kısa bir kitap. O yüzden sıkılmadan bitirebilirsiniz. Sadece fazla beklentiye girmemenizi tavsiye ederim.

Bu kitabında çocukların katili olan umacı, yetişkinler ile karşı karşıya geliyor. Yetişkinler profesyonel dedektif, polis ve bir de tuhaf ama dâhi bir kadından oluşuyor. Hayaletten bozma yaratık bizimkileri yakalamaya çalışırken bizimkiler de bu uzaylının kalbine kazık saplayıp kafasını sarımsakla doldurmak istiyorlar.

Ayrıca girişte bahsedilen suçsuz bir adamın zan altında kalması ve kendini aklamaya çalıştığı konu da ilgi çekiciydi. King, bu gizemleri birbirlerine ipuçlarıyla bağlamış ve hikayenin doğaüstü boyutuna da sığ ve yapay olarak kabul edilmeyecek şekilde geçiş yapmış.
10/10 puan veriyorum Stephen King'in yaratıcılığına. Keyifli ve akıcı kitap arayanlara öneririm.

Bu kitabı, konusu ilgimi çektiği için ve fiyatı da oldukça makul olduğu için araştırmadan sipariş etmiştim. Amatör bir çalışma olacağını düşündüm başta. Genelde bilinmeyen kitaplar, konuları özellikle polisiye ve suç türündeyse kalitesiz olmaya meyilliler. Fakat hiç beklediğim gibi bir kitap çıkmadı. Konusu, detaylarının birbirine bağlanma şekli, karakterlerin okura yansıtılması, her şey mükemmeldi.

Şizofren ve bir alana takıntılı kalan adamın, bu saplantısı sayesinde bir cinayeti keşfetmesi üzerine yazılmış. Bu adam, kardeşinden yardım alarak cinayetle ilgili tehlikeli işlere karışıyor. Ayrıca ailelerinde yaşanmış ama üstü kapatılmış olaylar da zamanla ortaya çıkmaya başlıyor. Bu yazarı benim gibi ilk defa duyuyorsanız tereddüt etmeden okumanızı, özellikle bu kitabıyla başlamanızı tavsiye ederim.

Telefon kullanmayan insan pek kalmamıştır günümüzde. Düşünün ki bir gün arama yaptığınızda ancak uzaylı kaynaklı olabilecek frekanslar sayesinde zombiye dönüşüyorsunuz.

Ana karakterlerimiz Clay, Tom, Jordan gibi bir grup insan ise o gün telefon kullanmayacak kadar şanslılar. Bu sayede zombileşmekten kurtuluyorlar. Bir araya geldikleri insanlarla hayatta kalmaya çalışıyorlar. Işin ilginç yanı ise frekans zombileri sıradan yaratıklar değil. Telepatik yetenekleri var ve insanların akıllarını yönetebiliyorlar.
Olayların tanıtılmasından, çözümlenmesine kadar en ince teferruatlar bile akıllıca yazılmış. Aksiyon, gizem, fantastik ve gerilim türlerinin daha iyi harmanlandığı bir kitap ve bunu becerebilen daha yetenekli bir yazar bulamayabilirsiniz. Olumsuz yorumlar da gözüme çarpmıştı ama onları dikkate almamanızı öneririm.

Sherlock Holmes tarzında yazılmış bir kitaptı. Kısa hikayelerden oluşuyordu. Asıl ismi Arsen Lüpen olan Jim Barnet, müfettiş Bechoux ile birlikte bu gizemleri çözüyordu.

Normalde Arsen Lüpen daha çok, yakalanmadan hırsızlık yapmasıyla karşımıza çıkıyordu. Ancak bu hikayeyi Sherlock Holmes'a benzeten yönü de hrsızlıkdan ziyade gizemleri çözmesi ve Sherlock'un Watson'ı gibi Jim'in de Bechoux ile çalışması.

Ikilinin birçok esrarengiz olayda bir arada bulunmasını okumak çok eğlenceliydi. Hatta söylemeliyim ki Sherlock ve Watson ikilisinden daha çok eğlendiğim kısımlar oldu. Çünkü Arsen Lüpen, Sherlock'a kıyasla daha insani, şakacı ve sinir bozucu bir karakter diyebiliriz.

Stephen King'in tek vampir kitabı yanılmıyorsam. Dracula ve bir başka ünlü vampir kontundan ilham alınarak yazılmış. Daha doğrusu yazar, küçükken okuduğu bu kitaplardan oldukça etkilenmiş. Yazarlık kariyerine başlayınca da tekrar hatırlamış çocukken kendisini bu kadar etkileyen vampir kitaplarını.
Kitabın konusu biraz havada kalmış gibi geldi bana. Insan karakterler de vampir karakter de geçerken kitaba öyle bir uğramış gibilerdi. Dracula gibi efsaneleşecek bir vampir beklemedim ama Dördü Kırk Geçe kitabı bundan daha etkileyiciydi bana kalırsa. Sönük bir vampir olmuş. Kendi karakterini tam yaratacakken ortada kalmış. Alelade bir kan emici gibi yazılmış. Çok daha ulaşılamaz çok daha korkunç bir vampir yazabilirdi elbette ama kendi tercihi bu yönde olmuş tabii ki. Bu sadelikte yeterince sürükleyiciydi.

Kitap, konularına göre bölümlere ayrılmış. Ilk bölümde Mısır'ın inancına değinmiş. Çok tanrılı bir inançları var ancak kitaba göre tek tanrıya inanıyorlar. Diğer tanrılar daha çok aziz ya da melek gibi bir şey. Fakat Mısır tarihinde hangi kaynağa bakılırsa bakılsın çok tanrılı bir inanç sistemi göze çarpacaktır. Tek tanrı durumu da güneş tanrısı Rā'nın, tanrıların tanrısı konumunda olmasından kaynaklanıyor bence. Tanrılar arasında da bir kast sistemi oluşturulmuş. Önemini yitiren tanrılar zaman içinde unutuluyor. Yani Ibrani dinlerdeki gibi tanrı olduğu için güçlüden ziyade, inanıldığı için tanrı oldu inancı var gibi geldi bana.

Ilerleyen bölümlerde en önemli görülen tanrıların tek tek açıklaması yapılmış, ölülerin yargılanması ve tekrar dirilme konularına değinilmiş.

Mısır tanrılarına ve ölüm sonrası nelere inandıklarına dair ilginiz varsa bu kitabı başlangıç olarak tercih edebilirsiniz. Temel bilgiler içermesi ve ilgi çekici anlatımıyla önerebileceğim bir kitaptı.

Fantastik, gizem ve aksiyon türlerinde yazılmış olsa da bu kitap, iyi bir dystopia türüne de örnek olabilir belki.
Dünya üzerindeki insan nüfusunun neredeyse yarısını oluşturan bir cinsiyetin yok oluşu kurgulanmış. Böyle bir durumda zaten insanlığın sonu gelebilirdi. Kitabın konusu da bu nedenle çok ilginç duruyor. Ben de kurgusu için yedi yüz küsür sayfayı göz ardı edip vize haftasında okumaya başladım. Ancak okuduğum diğer Stephen King kitaplarından farklıydı. Belki de oğlu Owen King ile birlikte yazmış olmaları orijinal tarzını bu kadar çok etkilemiştir.

Kitap oldukça sakin başlıyor. Tek mekanda geçiyor yarısından fazlası. Hatta "Oyun'daki" kadın, kurtulmak adına yüz küsür sayfa boyunca bir anahtarı almaya çalışıyor. Fakat bu kitabı sıkıcı veya durağan yapmıyor. Yazar size, karakterin geçmişine dönük anılar veya karakterin iç dünyasına ait düşüncelerini aktarıyor. Bu bakımdan birçok ayrıntıyı yavaş yavaş bir araya getiriyorsunuz. Bu da kurguya ayrı bir eğlence katıyordu bence.

Vampir Hikayeleri ismini görünce kitaba atladım hemen vampirlerle ilgili mitolojik hikayeler okuyacağımı düşünerek. Ancak içeriğinin bildiğiniz vampirlerle alakası yok. Bir vampirin anlattığı hikayeler yer alıyor.

On bir farklı hikayeden oluşuyor. Bu hikayeler krallarla, sadakatsiz eşlerle, din adamlarıyla ve genelde etik kurallarıyla ilgili. Vampirin bu hikayeleri neden anlattığı da kitabın ana konusu.
Kitabın alt başlığı Vikram and the Vampire or Tales of Hındu Devilry. Yani bu hikayeler daha çok Hint kültürünü anlatıyor. Anlatılan hikayelerde geçen tanrılar, insanların tutumları hep bu yönde. Aslında birçok bakımdan doğu kültürlerine de benziyor Hint muhafazakarlığı. Özellikle feminist ve eşitlikçi insanların, okurken sinirleneceği türden tavsiyeler barındıyor. Itaat, eş ölünce kadının da onunla ölmesi safsataları oldukça normal gibi yazılmış.

Vampirlerin korkunç hikayesini okuyacağımı düşünürken daha absürt olan bir başka parazit türünün hikayelerini okumak can sıkıcıydı. Ancak bunun yanında ilginç kısımları olan hikayeler de yok değildi.

Stephen King'in olağan kurgularından oldukça farklıydı. Başta frame-tale gibi olacak zannnettim ancak tamamen başka bir şeydi. Sorular üzerinden gidiyor olması bana biraz Agatha Christie'nin kitaplarını anımsattı, özellikle Doğu Ekspresi'nde Cinayet'i.

Genel olarak pek akıcı bulduğumu söylemeyeceğim. Bir anda yazılmış ve düzeltilmeden yayımlanmış gibi geldi. Onayların yönlerinin bağlantıları çok zayıftı. Bu da okuyucuya kendi çıkarımlarını yapma imkanı veriyordu, fazlasıyla. Sonrasında bu çıkarımlara bir açıklık getirmiyordu. Doğal olarak bu da kitabın akıcılığını bozuyordu.

Gizemiyle ve detaylarıyla farklı bir kitap olmuş, kötüydü diyemem ama favorim olduğunu da söyleyemem.

Gerilimi sürekli yüksekte tutan bir kitaptı başından sonuna kadar. Kitaba başladığınız andan itibaren baba figürünün ortaya çıkışıyla adamın kötü bir şeyler yapacağını tahmin edebiliyorsunuz. Sorunlu, travmalarını aşamamış ve kendi alkolik babasının kopyası hâline gelmiş bir adam. Ayrıca küçük bir çocuğun annesi ve babasını korumaya çalışması ama aynı zamanda kendisinin zaten çok korkmuş olması harika aktarılmış. Yine de daha beş yaşında bir çocuğun böyle bir deneyim yaşadığını okumak üzücüydü kurgu da olsa.

Kısaca bahsettiğim olayların gelişimini ve nasıl sonuçlandığını okumak çok ilgi çekiciydi. Zaten anlatım yine kusuruz ve akıcıydı yazarın diğer eserlerinde de olduğu gibi. Fantastik, gerilim, korku türlerini bir arada okumayı seviyorsanız bu kurgunun tam size göre olduğunu düşünüyorum. Sıkılmadan bitireceğiniz bir kitap özetle.

Fantastik, gerilim ve gizem türünde yazılmış bir kitap. Bitirmek beş günümü aldı. Yazıldığı konu ve alt türler bakımından ilgi çekici ve sürükleyici bir roman gibi gelse de aslında okuması yorucu ve bir noktada sıkıcıydı. Bunun nedeni de gereksiz yere uzatılmasıydı. Atı yüze yakın sayfa okuyorsunuz ancak verilen mesaj ve kurgunun ana hatları yüz sayfada anlatılacak bir olay gibi

Daha çok Almanya, Hitler ve onun yazdığı kitapların kısa bir incelemesi görevi üstlenen bu kitap, birçok farklı alt başlıktan bahsediyor.
İçerik kısmının konuları ilgi çekici. Birinci dünya savaşından sonra yenilgiye uğrayan eski müttefikimizin sosyal ve ekonomik durumundan bahsediyor. Savaşın etkisiyle çöken ekonomi, bir de savaş sonrası istenen tazminatlarla kötüleşiyor. Bu durumun Nazi partisinin yükselişe geçmesine nasıl meydan hazırladığını okuyoruz giriş kısmında. Anlatım sade ve kafa karıştırıcı değil.
Ismi Alman İşçi Partisi olan, sonradan Nasyonal Sosyalist Alman İşçi Partisi'ne dönüştürülen partiye girdikten sonra faşist yandaşlarını toplama evresini de anlatıyor. Bu kısım en merak ettiğim konular arasındaydı.

Ek olarak kitabın fotoğraflarla desteklenmiş olmasını beğendim. Bir isimden ya da kaleden bahsediliyorsa fotoğrafını da görmeniz mümkün oluyor.
Tek problem yazım ve basım hatalarıydı. Yalnızca bir paragrafta birden çok hata vardı. Birkaç paragraf da tekrar yazılmıştı. Bu gibi sorunlar okumanın akışını bozuyor ve dikkat dağıtıyor.

Papillon isimli filme de ilham olan Kelebek kitabı, bir adamın özgürlük savaşını anlatıyor. Otobiyografik türde olması da yaşanan hikayeleri daha da etkileyici kılıyor. Normal bir adamın, kısacık hayatına bu tarz aşırı anıları sığdırabilmesi çok etkileyici. Yakalansa bile pes etmeden, uğradığı hayal kırıklığına yenilmeden kaçma planları yapmaya devam ediyor Kelebek. Motivasyonu ise oldukça basit; Kendini suçsuz yere mahkûm edenlerden intikam alabilmek. Hücre ve tecrit cezalarına da intikam hayalleri kurarak katlanıyor.

Ismini bir dizide duyup merak etmiştim. O gündür aklımdaydı bu kitap. Kanlı Topraklar kitabı gibi bunda da zengin bir karakter çeşitliliği var. Her türden insan bulabilirsiniz memlekette göreceğiniz. Bu yönünü beğeniyorum Orhan Kemal kitaplarının. Bir iyi bir kötü, birkaç da silik yan karakterle yetinmiyor. Oldukça çeşitli ve derin karakterleri bir araya getiriyor.
Okurken bazen çok yoruldum.

Murtaza'nın bakış açısı ve tekrarlayan takıntılı halleri gerçekten çekilecek gibi değil. Ama bir yerden sonra Murtaza'yı olduğu gibi kabul ediyorsunuz. O zaman da kitap akmaya başlıyor.
Yüzeysel de olsa Serbest Fırka ve Ismet Paşa'dan da bahsediliyor. Halkın tepkisi partilerin durumunu da yansıtmış kitaba kısa bir bölümünde.


Ne kadar can sıkıcı da olsa Kanlı Topraklar gibi bu da okunması gereken kitaplardan bence. Kendi insanımızın özelliklerini karşınıza yalın bir şekilde seriyor. Bir de arada kullanılan o yöreye has kelimeleri görmek hoştu. Aynı kelimeler bizde de olduğu için zorlanmadım ama bilmeyenlerin anlamadığı birkaç yöresel kelime olabilir. Tavsiye ederim, bahsettiğim birkaç detaydan çok daha fazlasını okuyacaksınız.

Bir grup çocuğun doğaüstü bir dünyaya gitmeleri ve orada yaşadıkları büyülü olayları içeriyor kitap. Çocuk kitabı gibi ama okuması zevkliydi. KPSS sınavına girmeden önce okuması kolay, teferruatsız bir şeyler olsun diye yanıma almıştım ama iki yüz küsür sayfa, yüz sayfa gibi geçti. Akıcı ve okuması rahat bir dili vardı.
Filmini izlemenizi de tavsiye ederim.

Açık olmak adına direkt söyleyeyim, hiç beğenmedim. Dört yüz sayfa zaman kaybı gibiydi birçok açıdan. Yazarın kalemi de insanda merak uyandırmıyordu. Bir suç romanı ancak bu kadar yavan, sıkıcı ve aksiyondan uzak olabilir. Polisiye severlere tavsiyem, bu kitapla vaktinizi kaybetmeyin. Ismi pek duyulmamış amatör yazarlar bile daha ilginç bir kitap yazabilirdi. Tabii böyle diyorum ancak güzel olan noktalar da vardı. Olay örgüsü güzeldi. Durağan olmasını bir kenara bırakırsak ters köşe ve kurgunun mantığı açısından ayrıntılar üzerine iyi düşünülmüş bir kitaptı.