Yaşam

Bu dünya da sana kötülük yapmak isteyenler çıkacak karşına ama unutma iyilik yapmak isteyenler de çıkacak.Kimi insanın yüreği karanlık kimi insanın da aydınlıktır. Dünyanın kötülerle dolu oldgunu düşünüp küsme, herkesin iyi olduğunu düşünüp hayal kırıklığına uğrama. Kendini koru kızım! insanlara karşı kendini koru.

"Diğer insanlarla olan ilişkinizi kendinizle olan ilişkinizden daha üstün tuttuğunuz andan itibaren, sizin dediğiniz türden yalnızlık başlar; bir süre sonra kendinizin değil, diğer insanların beklentilerini yaşayan, sıradan bir insan haline dönüşürsünüz."

Beni hor görme gardaşım/Sen altınsın ben tunç muyum?
Aynı vardan var olmuşuz/Sen gümüşsün ben sac mıyım?

Ne var ise sende bende/Aynı varlık her bedende
Yarın mezara girende/Sen toksun da ben aç mıyım?

Kimi molla kimi derviş/Allah bize neler vermiş?
Kimi arı, çiçek dermiş/Sen balsın da ben çec miyim?

Topraktandır cümle beden/Nefsini öldür ölmeden
Böyle emretmiş Yaradan/Sen kalemsin, ben uç muyum?

Tabiata Veysel âşık/Topraktan olduk, kardaşık
Aynı yolcuyuz, yoldaşık/Sen yolcusun, ben baç mıyım?

Kitabın adıydı ilgimi çeken.Bir değirmense bu dünya biz de öğütülen buğday taneleri olmalıydık. Bu kitabında ağır bir dil yok, akıcı ama bir o kadar da üzdü tarih sahnesinden açtığı perdeleri seyretmek.

"1950'li yıllarda hunharca Müslümanların kafalarına çivi çakan Çinli ile, yerleşim merkezlerinin üzerine misket bombaları atan Yahudi, Afganistan'lı Müslümanları napalmla yakan kızıl Rus hep aynı insandır." (syf:220) Kitap özetle bu çerçevede ilerliyor. Günümüzde yine bu coğrafyalarda hüznün hakim olduğunu, zalimin ne kadar zalim olabileceğini gördüğümüz için çok da şaşırmıyoruz okuduklarımıza. Batı dünyasının Müslümana verdiği zararı, Müslümanların birlik olamayışını okuyoruz.

Kitap bitince bir heykeli anımsadım. Hani şu üst üste ibadet eden Müslüman, Hristiyan ve Yahudi heykeli..

"Bir keresinde, ben küçükken bir ağaca tırmandım, şu yeşil, ekşi elmalardan yedim.Karnım davul gibi şişti, çok acıdı.Annem elmaların olgunlaşmasını bekleseydin, hastalanmazdın dedi. Şimdi, ne zaman bir şeyi çok istesem, annemin elmalar için söylediği şeyi anımsıyorum."

Bir avuç kişiye verilmesi gereken eğitimin genele uygulanması çok korkunç geliyor. Okulda verilen eğitimle dünyanın kuralları arasında bir uçurum olduğunu büyüdükçe daha iyi anladım. Okulda öğretilen ahlaki değerlere sıkı sıkıya bağlı kalan biri alay konusu olur. Antika diye isim takarlar. Işinde de alay konusu olur. Osamu Dazai

Kalp gözü parıldayan bir insanın bir şeye bakıp da içinde hikmet görmemesi mümkün değil. Anlatılan deliler ise, gözlerinin kalkan perdeleriyle şiddetlenen görmelerini, karanlıktan başka bir şey göstermeyen bir deliğin önünde sakinleştirmeye çalışmaktan başka bir şey yapmıyorlar...

Ebeveynler olarak çocuklarımız için çalıştığımıza o kadar çok inanıyoruz ki, onlarla oynamaya ne vaktimiz ne enerjimiz kalıyor.
Fıtratımızın dışında uzun süreli maruz kaldığımız uyaranlar ise işin cabası oluyor . Bu kez çocukların masum dünyasına girmekte ruhen zorluk yaşıyoruz. Çocuğa dair eğitim ve öğrenmeleri başkaları yapsın istiyor hatta dini eğitimi bile başkası versin istiyoruz. Pedagoglar, psikologlar yaşanan iletişim problemlerini çözsün, maharetlerini göstersinler istiyoruz.
Çocukları kendimiz büyütmek yerine birilerinin sorumluluklarımızı almalarını ve işlerini tamda bizim istediğimiz ölçüde yapmalarını bekliyoruz.

Peki çağa %100 uyum sağladığımız bu sistem bizi nereye götürüyor dersiniz?

(Kızları kız gibi erkekleri erkek gibi yetiştirmek
&Banu Yaşar )

"Yaratıldığı gibi yaşama sorumluluğunu alabilen insan, imtihanını kolaylaştırır, kendine zulmetmez " diyor Banu Yaşar kitabında. Biz kadınlar hem evde hem dışarda her şeyi mükemmel yapabiliriz duygusunun gereksiz yükünü taşımak zorunda kaldık. Erkek sorumluluk almaktan kaçtığında, kadın eşinin yaratılışına uygun rolleri kendi üzerine almak zorunda kaldı, güvensizlik yaşadı. Kendi gücünü kazanmak için kadın olmaktan ve kadın gibi davranmaktan uzaklaşması gerektiğini düşündü. Ve bir kısırdöngü başladı..

*Kitap "Kızları kız gibi, erkekleri erkek gibi yetiştirmek"
*Yazar Banu Yaşar
*Zafer yayınları

Ne diren, ne zorla. Yolunu değiştirene izin ver. Sana uğramak istemeyenin yoluna çıkma. Birlikte yürümen gerektiğin kişiyle, kendi yolunda yürürken karşılaşacaksın. Kendine ve yoluna odaklan. Daha iyi olmaya, daha mutlu olmaya odaklan. Senin olan seni bulacaktır..

"Gerçekliğin en açık biçimde çarpıtılması böylelerine kolayca benimsetilebiliyordu, çünkü kendilerinden istenenin iğrençliğini hiçbir zaman tam olarak kavrayamadıkları gibi, toplumsal olaylarla yeterince ilgilenmedikleri için neler olup bittiğini de göremiyorlardı."