KEŞFET

Sevmek ne güzel bir duygu.
Hani seni sessiz bırakan.
Hani senin haykırmanı sağlayan.
Öyle bir duygu ki, seni kapı dışarı eden.
Bir tutkudur sevmek dostum.
Öyle derin, öyle yoğun.
Seni senden eden, seni sen eden.
Yüklendiğin uçurumlarla seninle olan.
Sevmek başka bir duygu arkadaş.
İnsanın sınırlarını zorlayacak bir şekilde.
Vazgeçersin olmaz, çok seversin yine olmaz.
Sevmektir insanı her konuda tedavi eden.
Ölümün bile seni ayıramayacağı bir şekilde.
Aslında sevgide ölmek de yetmiyor.
Bazen çocuk, bazen de yaşlı bir adamsın.
Sevmek ne vakit iz bıraksa,
Yüreğinde insana huzur veren bir bahar esintisi.
Sevmek ne vakit senin olsa,
Ruhunda sonsuzluğun mevsimleri.
Başkadır sevmek, başkadır sevilmek.
Bu hayatta seni kendin eden tek gerçek.
Seni yaşadığı gibi yaşatandır sevmek.
Hayatında her ne olursa olsun,
Sevdiğin için hiç düşünmeden ölmek.

Ne çok uyuduğunu ve buna rağmen ne çok uyumak istediğini fark etti. Halbuki eskiden uykudan nefret ederdi. O zamanlar uyku, hayatının kıymetli anlarını çalıyordu. Yirmi dört saatte dört saat uyku, dört saatlik hayatın elinden alınması demekti. Nasıl da çok görürdü uykuyu! Oysa şimdi çok gördüğü şey hayattı artık. Hayat güzel değildi; tatsızdı, acıydı. En vahimi de buydu. Yaşamayı arzu etmeyen bir hayat, sona erme yoluna girmiş demektir.

Kitaplar gece okunur. Sinema, tiyatro ve müzik gösterileri gece olur. Gece sarhoş oluruz, gece kumar oynarız. Her şeyden arınmış, çıplak vücut geceye aittir. Vücutlar gece birbirine değer, bir araya gelir.(…) Çıplaklık geceye özgüdür, gündüze değil. Geceleri âşık olur, birbirimize aşkımızı geceleri ilan ederiz. Gündüzler bizi mantığımızı kullanmaya, kendi hapishanemize kapanmaya zorlar. Gün boyunca baskı güçleri, aşkın özgürlüğüne karşı savaşır. Ama geceler bizi yeniden âşık eder, bize “seni seviyorum” dedirtir. Gündüzleri söylenen “seni seviyorum'lar geceye gönderme yapar.