Annesi ile babası o henüz dokuz yaşında iken ayrılan Antonio bir gün sebebi belirsiz krizler yaşar ve doktorlar onun epilepsi hastası olduğunu söylerler. Uzunca bir tedavi döneminden sonra Marsilya'da alanında bir hayli uzman bir doktorun methini duyan aile hemen oraya gider ve orada yapılan muayenenin ardından durumun geçici olduğunu ama emin olabilmek için son bir test yapılması gerektiği söylenir.
Ama bu test Antonio'nun normal hayatına devam ettiği ancak iki gün ve gece boyunca uykusuz kalınması gerekilen bir testtir. Krizler bu iki güne rağmen tetiklenmezse tamamen iyileşmiş sayılacak ve ilaçları, doktorları,hastaneleri unutması anlamına gelecektir.
Bu iki günlük zaman zarfında Antonio'ya babası eşlik ediyor ve baba oğul 48 saat boyunca harika bir yolculuk geçiriyorlar.
Müzik , aşk, matematik, felsefe yani kısaca hayat üzerine sohbet ediyorlar ve birbirlerini yeniden tanıma fırsatı buluyorlar.
Kitabı okulda teneffüs aralarında okudum o yüzden midir bilemiyorum ilk başlarda kitap beni içine almadı, ne zaman bu iki günlük yolculuk başladı o zaman akmaya başladı. Sonunu biraz hüzünlü buldum keşke biraz daha güzel anılar biriktirebilselerdi baba oğul. Kitapta babasının annesi ile tanışma hikayesini çocuğun ağzından değil de babanın ağzından okusaydık bence daha güzel olurdu. Ama yine de iyi ki okudum güzel bir kitaptı ve kesinlikle her babanın okuması gerektiğini düşünüyorum 🙋🏻‍♀️