Birbirinden farklı iki çocuk, ikisinin tek ortak noktası ailelerinin kedilerine olan yanlış tutumu. Birbirlerine anlamsızca çekiliyorlar. Bunu Patroklos'un gözlerindeki hüzün ve acı çekmesine bağlıyorum. Akhilleus’un tasasız ruhunun bu farklılığı ilginç bulması da olabilir.

Çocukluklarını, gençliklerini ve yetişkinliklerini bir arada geçiriyorlar. Birbirlerini her alanda destekliyorlar, adilce davranıyorlar ve birbirlerini dünyanın sonuna kadar takip etmeye hazırlar. Kitabın sonunun kanla noktalanacağından adım gibi emindim. Bugüne kadar mutlu sonla biten mitolojik öykü de eşcinsel film de görmedim.

Zaten düşük olan modumu daha da düşüreceğini biliyordum. Yine de üç günde bitirmekten kendimi alamadım. Onları bekleyen önlenemez kehanet ruhuma, duygularıma öyle bir sirayet etti ki yirmi sene sonra bile hâlâ hatırlayacağımdan eminim.