#Şiir - @birisi
İleti
4 ay
kaybolmanın kıyısında
Dikenleri kendine batık bir gül
Durmadan kanar yalnızlığa
Yüreği... Yol yorgunu, kırık bir çocuk.
Ama yeminli sanki ağlamamaya
Bitimsiz bir gökyüzü diker mavi kumaştan
İçindeki sağır terzi, tek kanatlı bir kuşa
Çünkü her şey umut kadar güzel
Umut kadar saçma
Bunca telaş, gürültü, koşturmaca
Resmi belgelerle büyüyen soğuk boşluğu insanın
Ve boşluğun tam ortasında açan
Ölümlü çiçek
Dirense de, büyüyüp kök salsa da toprağa
Her şey
tek bir sözcük galip gelsin diyedir aslında:
Boşuna.

Boşunadır göğsünde küçüldüğün deniz
Oyuncaklarını çalan zaman
Boşunadır annenin sesiyle seni uykundan öpen
ninniler
Adımlarını siler
seninle yürüyen rüzgâr
Karanlığa koşturan atlar gibi
çekip gider,
Ne kalır insana hatıralardan...

Oysa dilerdim ki çözülmesin
saçlarının çocuk örgüsü
Gülümsesin gül desenli eteğin
İçime sığınsın yine, içimden gelen adın
yaşamın ürküntüsünden...
Babam gelsin tutsun elimden
bana bayramlık alsın
Papatyalar açsın saçlarında senin
Kalbimizden düşüp kaybolan bin parçanın
Biri sende biri bende yadigâr kalsın
...
Dostoyevski'nin Müridi