Sene 1920'ler.
Clara henüz onsekiz yaşında ve karnındaki bebeğin sahibi olan genç adamla evlenmek istiyor. Çünkü ona deli gibi aşık. Babasına evlilik konusunu açtığında ise babasının farklı planları olduğunu, soylu ailesine soylu bir ailenin oğlu yakışacağını, kendi istediği adamla evlenmesi gerektiğini söylüyor. Clara asla bunu kabul etmiyor. Evden kaçmak istiyor fakat, başarmıyor. Ne mi oluyor, babası tarafından bir akıl hastanesine yatırılıyor.

Orada yaşadığı her şeyi, başına gelenleri, çektiği işkencelerin, bebeğinin ondan kopartılmasına dair ne varsa hepsini günlüğüne yazıyor.

Ve sene 1995.
İsabella, üvey ailesinin bir müze araştırması için akıl hastanesinin deposunu incelemesi ile eline geçen bir günlüğü okumaya başlıyor. Olayları hem Clara'nin hem de İsabella'nin dilinden okurken zamana yolculuk yapıyorsunuz. Ve benim çok etkilendiğim, nefesimin daraldığı sahnelerin olduğu, tek solukta okuduğum akıcı bir kitaptı.