Pratisyen hekim ve psikolog yazar Leonard Sax, bu kitabında çocuklarımıza yetişkin bireyler gibi davranmanın sakıncalarından bahsetmektedir.
Sorunlar; başıboş ebeveynlikle başlıyor. Şimdilerde anne ve babaların iyi ebeveynliğin çocukların kararlarını kendilerinin vermesine izin verilmesiyle başlandığı görülmektedir. Tüm kuralları çocuklara bırakmanın yanlış bir davranış olduğunu belirtiyor yazar. Ve ben bu konuda yazara fazlasıyla katılıyorum.

"Bırakın çocuklar karar versin" cümlesi iyi evebeynliğin sloganı haline geldi, bu iyi niyetli değişikliklerin çocuklara derinden zarar verdiğini kanıtlayacağım diyor ve ilerleyen sayfalarda kanıtlıyor sayın Sax.
Bu kitabın ilk yarısı sorunları ortaya koyuyor ikinci yarısı da çözümleri sunuyor okuyucuya. Reçetesinin son çeyrek yüzyıl boyunca muayenesinde gördüklerine aynı zamanda ABD içinde hem de dışında ebeveynler, öğretmenler ve çocuklarla yaptığı görüşmelerden öğrendiklerine dayandığının bilgisini veriyor.
Önce kanıtları ele alıyor, sonra teşhisi koyuyor ve en son tedavisini öneriyor.

Yazar, sorunların başını saygısızlık kültürünün çektiğini söylüyor. "Her ülkenin farklı kültürü vardır, her kültür kendi doğru davranış kurallarını farklı şekilde inşa eder. Hiçbir çocuk kuralları bilerek doğmaz, kültürümüze özgü kuralları öğretme konusunda eskiden çok daha başarılı olduğumuz konusu"ndaki savunmasına katılmadam edemiyorum.

Bir başka değindiği konu ise neden ilaç kullanan bu kadar çocuk var?
Amerika'da çocuklara en çok bipolar bozukluk tanısı konuluyor. Çocuğun kısa süre içerisinde farklı ruh halleri arasında geçiş yapma durumundan dolayı bu teşhis konulduğunu istatistiklerle kanıtlıyor. En çok dikkat eksikliği ve hiperaktive bozukluğu tanısı konulan çocukların tümüne aileler sorunun kısa sürede çözülmesi için ilaç tedavisine sıcak bakıyorlar. Oysa uykusuzluk, bilgisayar oyunları bunların en büyük nedeni olduğundan ilaç tedavisine karşı olduğunu da belirtiyor yazar.

En dikkat çekici örnekte ise şunu vermektedir yazar: Oğlunuz saygısız demekle, oğlunuz psikiyatrik bozukluk belirtileri taşıyor demek arasında büyük fark vardır. Oğlunuz saygısız denildiğinde sorumluluk anne baba çocuğa aittir, oğlunuz psikiyatrik bozukluk gösteriyor da sorumluluk yükü reçete yazan hekime ve psiyatrik danışman kompleksine geçiyor. Ama nedense en kolayına kaçıp topu direk uzmanların eline atıyoruz.

Yazar aslında pek çok kimsenin unuttuğu alçak gönüllülüğe değiniyor. "Pek çok aile erdemi başarı ile karıştırır oldu" diyor. Alçak gönüllülük basit bir tanımlamayla kendinizle ilgilendiğiniz kadar diğer insanlarla da ilgilenme anlamına gelir.

Ailenin her şeyden önce geldiğini çocuklarımıza öğretmemiz, onların ilk danışacağı, sevgisini paylaşacağı ilk durak olarak bizler olacağımızı ta küçük yaşlarda onlara ilmek ilmek işlememiz gerektiğini unutmayalım.

Ve bir kez daha anlıyorum ki sevgi en etkili tedavi yöntemi ve tüm hastalığın sihirli kahramanı.