Bergüzâr

Açıldı perde
Esen gerçeğin sabırsız nefesiyle.
Sarsıldı dünyam.
İçimden doğru düştüm bu boşluğa.
Tutunmak için bir şey aradı ellerim
ayaklarım bir basamak doğrulmak için.
Sonunda değdi tenime mermerin teni,
Beyaz baloncukları kovaladı serin sularım.
Gördüm dünyanın soğuk yüzünü
Suyuma zehir katan elleriyle,
sarmalayan kollarında üşürken,
Kalbim sükûna ermiş.

Meğer yakama yapışmış hakikat.
Gönle düşen bakışlar celladıymış istikbalimin.
Beni yüzüstü süründüren
ha gayret tutunduğum dünya imiş.
Selamlayıp geçiyor yıllarım mahsun
ıstırabın geçit töreninden.
İpe diziyorum çığlıklarımı
ellerim titremeden.

Minarede sala iç sesime koşuyor.
Etimde gamlı bıçak
Kulaklara adımı fısıldamış
kıpırdatmış dudakları.
Ne yana döndürsem bu mevtayı?
Elleri hazır benle dövüşmek için,
Başta dokunmak istemedim soğuk tenine
sonra yandı dilimdeki âhım
Yandı avuçlarımda bergüzârım.