mühmel

‘’Mutfak penceremde misafirimdir
hüzünlü evlerden süzülen damla
ince belli bir bardak çaya düşer kış
bir ihtimal ihmal edilmişliğim
bir yanım kahır bir yanım kahhar’’

Bir kadın ki mihmandır, evinin evinde… Çay bile ısıtmaz, hüznünden düşer damlalar gözüne… İhmal edilmişliklerden mütevelli kahır dolu yüreğimin bir yanı, diğer yanı kahhar….



‘’Kalbim karakalem şiir defteri
porselen kağıtlarda çizilir ritmi
soğuk bir bankta gecelenir adın
siyah ki kirlenir göz altlarında
bir yanım tamdır bir yanım mühmel’’

Öyle doluyum ki ey can! Her sözüm şiir, her ağıtım ritimlerimi bozar! Gecenin en beklenmedik soğuğunda adın, morarmış göz sızısında kapaklarım katran… Tam gibi görünsem de ihmale uğrak durak gibi bir yanım, içime sızar…



‘’Bülbülün gagasında gazelin intiharı
karışır her beyaz sayfaya uyak
iki bakış arasında kaybolur zaman
gülüşün yakar şehrin bütün ışıklarını
bir yanım virgüldür bir yanım nokta’’

Bülbül ki Gülüne yangınından nazar eyler, uyaklar beyaz sayfada bembeyaz tende… Ah! Göz açma kadar ki an’da kaybolan gülşen! Yansa da ışıklar kapanmış cevşen! Bir yanım eğil derken, diğer yanım da biter cümlem…