Yazarın Profesör kitabını okurken bu kadar durağan gelmemişti aslında. Gerçi o kadar akıcı değildi o da. Iki kitabının da giriş ve gelişme kısımları birbiriyle yarışır derecede durgundu. Climax ve sonucu ise çok daha akıcıydı.

Yedi günde bitirebildim ancak. Bu kitabında, özellikle ilk üç yüz sayfasında kendimi zorlayarak okudum. Kitaptan soğumamak için günde elli sayfa ile sınırlandırdım okumayı bir süre. Sıkıcı ve sürükleyiciliği yoktu. Ama bu demek değil ki kitap kötüydü. Farklı tarzlara alışmadığım için daha yavaş ilerleyen ve içeriği dolu dolu olan kitaplar boğucu geliyor. Sürekli çalakalem bir anlatımla kaç-kovala polisiye kitaplarına alışmışım. John Katzenbach'ın dünyasında girince her şey yavaşladı sanki. Önce sıkılıp bırakmak istedim ama bir süre sonra alıştım kaleminin akışına. Aklıma balık tutmaya ilk gittiğim zamanlar geldi. Sürekli sızlanır ve beklemek istemezdim ancak bir süre sonra akşamdan sabaha kadar öylece bekleyebilir hâle geldim. Yazarın kitapları da böyle bir intiba uyandırdı. Eğer ortasında kadar bekleyebilirseniz sizi içine çekeceğine inanıyorum.