Kitapta öne çıkan dört farklı erkek karakter var. Ilki Rahip Claude: Ileri yaşlarına kadar kendini bilgiye ve dinine adamış akıllı bir din adamdır. Ancak sonunda Esmeralda'nın güzelliğine kapılır. Onun için adam öldürmekten, hatta başkasıyla olmasın diye kızı öldürmekten de çekinmez. Aslında tüm bu bilgi ve tanrı aşkının arkasında gerçek yüzü çok da örtülü değil. Nasıl bir kalp taşıdığını anlamak hiç de zor değildi.

İkinci adamsa Esmeralda'nın sevdiği Phoebus: Karakteri Rahip'ten daha iyi değil. Sadece güzelliğinden etkilendiği için çingene kızın peşinden gidiyor. İşler karışmaya başlayınca da tüm suçu kızın üzerine yıkarak kaçıyor.

Üçüncüsü Pierre Gringoire: Filozof olmasına rağmen parasız kaldığı için her türlü problemin içine giriyor. Asılmak üzere olduğu sırada Esmeralda tarafından kurtarılıyor. Kızın güzelliği onu da etkilese bile kötülükle dolu olmadığı için saplantı haline getirmiyor hiçbir şeyi. Hayatta kalmak ve kötü de olsa yaşamak için her şeyi yapan, özgür ruhlu bir sanatçı.

Sonuncusu ise kitabın belki de ana kahramanı olabilecek Quasimodo: Görüntüsü itibarıyla insanların kalplerinde dehşet uyandıran, herkesten farklı göründüğü için ezici bir yaşamla yetinmek zorunda bırakılan bir adam. Insanların dışlamasına, eziyetlerine rağmen kötü biri olmuyor. O da diğerleri gibi Esmeralda'ya tamamıyla bağlanıyor.

?si=pHPi7eG4cHlOvIES

Quasimodo ve Esmeralda'nın hikayesini okuyunca aklıma direkt bu şarkı geldi. Aslında adam, Esmeralda'yı sadece güzelliği için sevmiyor elbette. Kimse umursamazken kızın kendisine yardım etmesi ilk etken oluyor ancak yaşlı ya da etkileyici olmayan bir kadın yardım etseydi kitapta anlatılacak bir aşk olmazdı sanıyorum.

Tabii bir de Esmeralda var ki aslında bir kadın gibi yazılmış olsa da sadece bir çocuk. Diğer karakterlerin kendisini saplantı hâle getirmeleri ve çeşitli oyunlarla kandırmaya çalışmaları kitabı çekilmez yapıyor. Bu tür kısımları yazıldığı zamana göre tolere edip okuyabilmek, salt trajedi gözüyle bakıp eserin tadını çıkarabilmek mümkün değil.