Metcezir

Bir erkek eg?er sadece acıya alıs?kınsa mutluluktan ürker, tıpkı karanlıg?a alıs?mıs? yarasaların ıs?ıktan dehs?ete düs?üp kaçması gibi; öyle deg?il mi?
Bazen bir erkeg?i en çok korkutan mutluluktur. Her an bozulabilecek bir mutluluk, her an sona erebilecek bir film gibidir. Bir kadınla öyle bir mutluluk sınırında dolas?ırsın ki aniden çıkıp dolas?mak istersin sokaklarda yalnız bas?ına. Bu mutluluk senin ruhunu bile s?as?ırtır, zira o yas?a kadar hiç o kadar mutlu olmamıs?sındır. Ne kendi ailende öyle bir sevgi görmüs?sündür ne de bir bas?ka kadın sana o mutlulug?u yas?atmıs?tır. Bazı erkeklerin çaresizlig?i çocukluklarına deg?il, kendi ruhlarındaki en derin karanlıg?a kadar gider ve hiçbir kadın o noktaya kadar inmemis?tir daha önce. 
Oysa günün birinde dog?ru kadın o adamın karanlıg?ına uzanır ve oradaki tek ıs?ıg?ı, mutluluk ve huzur ıs?ıg?ını aniden yakıverir. Adamı kendini sakladıg?ı ve ciddi ilis?kilerden kaçmasına neden olan o karanlık odadan çıkarır, onun çaresiz ruhunu yeniden mutlu eder: Eg?er as?k bir hayat öpücüg?ü deg?ilse bas?ka nedir ki?