Önce bir adım attı Jülide, Kore sokaklarında. Ardından aldığı derin nefesi bıraktı havaya. Ve en sonunda bir damla gözyaşı karıştı toprağa. Jülide sessizce gökyüzüne baktı ve fısıldadı: Beni sakın unutma Kore. Unutamayasın diye tüm izlerimi bıraktım sana...
Geride çok şey bırakmıştı Jülide, attığı her adımda. Mesela doğarken annesini bırakmıştı, hatırlamayı bile başaramadığı bir hastane odasında. Biraz daha büyüyüp hastalandığında neşesini bırakmıştı bu sefer, hatırlamayı bile istemediği bir başka hastane odasında. En büyük kaybı saçlarıydı Jülide`nin, saklamayı bile akıl edemeyecek kadar acı içinde gidişini izlediği.
Neşesini arıyordu dünya üzerinde. Her saniye yanında taşıyordu korkularını ve bir de Kore`ye gitme hayalini. Jülide mutluluğa ayırdı son adımlarını ve Kore`de kavuştuğu hayatının aşkı Seo`nun içinde bıraktı izlerini.
Kore`deki Ayak İzleri hayata sımsıkı tutunanların hikâyesi. Tutkuyla hayallerine bağlananların, asla pes etmeyenlerin hikâyesi. Savaşanların ve daima kazananların...
Hiç vazgeçmeyenlerin... Jülide`nin hikâyesi Kore`deki Ayak İzleri. Biraz benim... Biraz senin...
Yazarın kitap'ı ilk çıktığında çok Yankı yaptı bende görenlerden biriyim, ilk önce M'ars serisini okumakduktan sonra bu kitap'ı okumak istiyorudum sonunda okudum.
Jonghyun'un şarkısını ve ismini görünce hala için bir buruk olur kendisi hayatta aramızda olmadığı için kitap'a başlarken de bu burukluk ile başladım birazda hala ölüm yıl dönümü benim için hep bir burukluk ve ağlama ile geçer. 😢
Gelelim asıl konuya Jülide'me ah koca yürekli kızım, seninle daha çok ağladım ve güldüm. Kurduğun hayaller ile ve bunları gerçekleştirebilmen ile mutlu olup sevindim. 😇
Jülide ölmeden önce çok sevdiği şarkıcıları ve hep gitmek istediği koresine kavuştuğunda çok mutlu oldum, daha sonrasında ise karşısına hayatının aşkı Seo'nun çıkması ve adımları beraber atmaları muazzamdı. Keşke hikaye onlar içinde mutlu bitseydi, keşke Jülide hastalığına yenik düşmeseydi. İçime en çok dokunan Ya bir daha Kore'ye gelemezsem demesi oldu.
Jülide gibi karakterler ile hep bir bağ kuruyorum nedense, onların acılarını yaşadıklarını sanki ben yaşıyormuşum gibi hissediyorum. Jüli gibi karakterin hep mutlu olması hayatta kalmasını istiyorum, en çok onların yaşamaları ve mutlu olmaları gerekiyor.
Kitapda en çok beğendiğim detay ise kelebek oldu, kelebek bana hep ömrümüzün gerçekten de ne kadar kısa olduğunu hatırlatıyor hep. Ben kitap'a bayıldım okumanızı tavsiye ederim bir an önce alıp okumalısınız ben.
Yakın zamanda yazarın yeni kitap'ı gelecek ve çıkacak kitap'ında şahane olacağına eminim. İnşallah kalemin hiç tükenmez yazdıkça daha da başarılı olacağına inanıyorum, yeni kitap'ın inşallah sana yeni umutlar, mutluluk, huzur ve bir çok şey getirmesi dileğiyle yorumu bitirmek istiyorum.