Kaybolan Bağlar

Depresyonun da bir tür yas olduğunu fark ettim - ihtiyaç duyduğumuz ama sahip olmadığımız tüm o bağlar için tutulan bir yas.

Depresyon bir nevi sınırlanmış bilinçdir.

Egonuz sizin bir parçanız. Bütününüz değil.

Kusursuz bir ahiret hayatını sevdiğin insanlarla sürekli birlikte olmak olarak hayal ediyorsan, neden bugün hâlâ hayattayken sevdiğin insanlarla tam anlamıyla birlikte olmayı tercih etmeyesin? Neden başka şeylerle oyalanmak ister ki insan?

Savaşçıyım ben. Kendimi iyi hissediyorum.

"Kendinize ülkem benim için ne yapabilir diye değil, ben ülkem için ne yapabilirim diye sorun."

Depresyonun söz konusu nedenleri hakkında düşünmektense insanlara ilaç veriyoruz ve "ilaçlar bir sanayi haline geldi".

İnsanlar birbirlerine bakışlarıyla selam verip kapılarını kapatıyor. Bağlantısızlık Batı dünyasının tamamına yayılmış durumda.

Derin bir yalnızlık, tanımadığınız birinden yumruk yemek kadar stres yaratıyor gibiydi.

Hayatta seni mutsuz edecek şeyler hep olacak. Ama başkaları için mutlu olabilirsen, elinin altında her zaman bir mutluluk kaynağı olur.