Eylül

Karanlıkta yürek paralayıcı feryatlar başladı. Koşuşmalar, gürültüler, çığlıklar gittikçe artarak, devam ederek çevreye yayılıyor, çevreden koşuşan telaşlı çılgın kalabalık bir ırmağın coşuşu gibi uğuldayarak yığılıyor, koşuyor, bağrışıyordu. Bütün bu sesler arasında gittikçe  büyüyen bir uğultu vardı ki herşeyi yutuyor, bağırışlar ve haykırışlar bunun içinde kayboluyordu. Bu çatlayan, kırılan camların, binanın orasından burasından boğulurcasına çıkan saldırgan öfkeli, orada siyah burada beyaz, ötede kızıl dumanların uğultusuydu. Bir zaman geldi ki her tarafı bütünüyle ateş aldı. Homurdanarak, çatlayarak, gürleyerek.. Alevler çevreyi tuttu. O zaman o görünüm bütün bütün yayıldı, her köşeden yükselen feryatlar, bağırışlar, çığlıklar, birbirine bir kıyamet gibi karıştı.