O çocuk oturmuş çarşılar ortasına Bir güz kederiyle iplik iplik ağlıyor Babam olsaydı babam olsaydı babam olsaydı...
Işıklı vitrinler önünde simsiyah bir leke Çocuk ağlamıyor Almış kanatlarına bütün özlemlerini Bir turna sürüsü gözlerinin burcunda Akşamı parçalaya parçalaya uçuyor...
"Yedi rengin içinden sıyrılan Bir dünya gülüyor odanın tavanında" diyor Şükrü Erbaş. Sonra Ömür hanıma sesleniyor, okurken ayrı, seslendirmeleri dinlerken ayrı haz alıyorum.
Ezilmiş bir gül hüznü doluyor benim de yüreğime. Ömür hanım oluyorum biraz. Biraz da güz.