Beyaz Geceler

Tanrım, bir an mutlu oldum. Bu, bir insan ömrü için az şey mi?

Dostoyevski’nin 1848 yılında yazdığı uzun öykü; dört gece ve bir sabahtan oluşur. Petersburg’un uzun beyaz gecelerinin birinde âşık olan utangaç ve yalnız hayalperest kahramanın lirik bir iç döküşüdür. Masum bir kızın varlığıyla aydınlanan günleri ona, geleceğiyle ilgili umut verirken aşkını dördüncü beyaz gecede kaybeder. Böylece, coşkun duyguların ardından kendi gerçekliğiyle yine yalnız kalır.