Aylar geçti. Beyaz Diş güçlenip, ağırlığı artıp, kasları sıkılaştıkça, karakteri de ona miras kalan ve çevresi tarafından çizilen yolda gelişiyordu. Kalıtımı kile benzeyen bir hayat özü taşıyordu. Bu kilin sunduğu pek çok olanak vardı, her tür farklı biçime sokulabilirdi. Çevre bunu yoğurup ona belirli bir şekil vererek hizmet ediyordu. Eğer Beyaz Diş insanların yaktığı ateşin başına gelmiş olmasaydı, Vahşi Doğa ondan gerçek bir kurt yaratacaktı. Ama tanrılar ona farklı bir çevre sunmuşlardı, ondan bir kurdu andıran köpek yaratmışlardı, yaratılan bir kurt değil bir köpekti.
Bir de bazı rahatlıklar ve doyumlar vardı. Dolu bir mide, tembel tembel güneşin altında yatmak gibi şeyler çekilen bütün zahmetlerin, verilen bütün emeklerin karşılığıydı.